klassieke talen, 2007 - Stilus

Waarom relevant voor het onderwijs Klassieke Talen
Onderzoeken tonen aan dat studenten die een gymnasiumdiploma hebben behaald, een
meer intrinsieke motivatie ontwikkeld hebben, minder van opleiding switchen, het beter
doen in de vervolgopleidingen dan atheneumleerlingen. Mochten die scenario’s
werkelijkheid worden, dan is het voor beide van belang dat leerlingen naast het bewijs
dát zij Klassieke Talen gedaan hebben, een bewijs krijgen hóe zij dat gedaan hebben.
Voor het eerste scenario kan dat bij de toelating gebruikt worden als een onderstreping
van de kandidatuur van de leerling voor die bepaalde opleiding, bij het tweede krijgt
hij van zijn school al of niet een bewijs mee dat hij zijn leeractiviteiten (toetsen en
werkstukken als praktische opdrachten) op een ‘gymnasiastwaardige’ wijze heeft
verricht.
5.6 Mogelijk relevante aspecten van het onderwijs Klassieke Talen
in enkele West-Europese landen
De informatie over het onderwijs Klassieke Talen in Europa is voor dit vakdossier
beperkt gebleven tot België, Denemarken, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Italië, Spanje
en Zweden. Welke aspecten in het onderwijs aldaar kunnen bijdragen aan het
oplossen van de problemen in Nederland In bijlage 1 staat een matrix met
vergelijkingen tussen de landen op een aantal aspecten die voor het dossier van
belang zijn.
Bij de bestudering blijkt dat de condities in die landen verschillen van die in
Nederland. Het wezenlijke verschil zit in de sturing van de scholen door de overheid:
hoe controleert zij de voortgang en het rendement van het onderwijs Er zijn grofweg
drie benaderingen:
1. In het ene land is het curriculum vanuit een idee van ‘output’-sturing benaderd:
het eindexamen is het enige waarop de overheid stuurt: de resultaten daarvan
geven aan in hoeverre het beoogde curriculum gerealiseerd is; de weg naar dat
examen toe laat de overheid over aan de scholen en hun professionals. Nederland
is een goed voorbeeld daarvan.
2. In een ander land is er sprake van ‘throughput’ – sturing. Er zijn regels waaraan
de docenten en scholen zich tijdens de bepaalde schoolperiode moeten houden:
lessentabellen, een gemonitorde voortgang in de leerstof waarop de inspectie
toeziet, enz. Het eindexamen ligt bij deze landen meer in handen van de school:
er is geen nationaal, gelijk examen, maar een schoolexamen; overigens, er is dan
wel vaak sprake van enige controle. België is daar een voorbeeld van.
3. In weer een ander land is er ‘input’-sturing. De leerlingen doen na hun vo een
toelatingsexamen bij een instelling van hoger onderwijs of de instelling van
hoger onderwijs is wezenlijk betrokken bij de examenstofkeuze en vraagstelling.
In Spanje gebeurt dat.
Ondanks die verschillen zijn enkele aspecten voor Nederland en zijn problemen in het
onderwijs Klassieke Talen mogelijk interessant.
A. Verschillende niveaus van afsluiting
In enkele landen kunnen leerlingen ook binnen de laatste drie jaar van het secundaire
onderwijs kiezen voor verschillende niveaus van afsluiting.
• Denemarken: 2 niveaus
Leerlingen kunnen al na één jaar een officiële afsluiting doen (niveau C) en
vervolgens na 2 en 1/2 jaar het eindexamen Latijn doen.
⏐ 102