Tragisk lønnsomhet i konvensjonell kystflåte - Norsk Fiskerinæring
Tragisk lønnsomhet i konvensjonell kystflåte - Norsk Fiskerinæring
Tragisk lønnsomhet i konvensjonell kystflåte - Norsk Fiskerinæring
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
112 "<strong>Norsk</strong> <strong>Fiskerinæring</strong>" nr. 1 - 2013<br />
Hans Morten Sundnes har vore på mange fiskerikonferansar, men aldri møtt ein<br />
journalist frå dei største landsdekkande avisene. Her er Lisbeth BergHansen<br />
på Sjømatdagene på Hell i januar i år. Heller ikkje der var rikspressa til stades.<br />
(Foto: Thv jr.)<br />
stmannen vi alle går rundt med,<br />
inst inne. Same forfattar stiller sjølv<br />
spørsmål ved kva i alle dagar han<br />
driv på med, men elles ser det ut til<br />
at heile «Dag og Tid»-klanen står<br />
inne for dette, og det er heller ikkje<br />
tilløp til debatt om dette glupske,<br />
fånyttes fisket som lesarane sjølv<br />
har sponsa.<br />
Rett nok er Strøksnes og hans<br />
kamerat flinke på restråstoff —<br />
det var knapt nok kø ved oksen<br />
i graset. Likevel; her har avisa<br />
gjennom så å seie heile tusenåret<br />
skrive kritisk og intenst om korleis<br />
den norske merdlaksen trugar<br />
peruansk ansjos og det som måtte<br />
vere att av tobis og augepål. Men å<br />
bruke eit par litt halvpene eksemplar<br />
av den same merdlaksen som<br />
lokkemat i verdas mest ineffektive<br />
fiske på giftig hai, går greitt.<br />
Grunnen er vel at Strøksnes<br />
ikkje tener pengar på sitt fiske —<br />
litt på same måte som ein ikkje kan<br />
rekne med gamaldags kapi talistisk<br />
omsetning på det gamaldagse<br />
Aasjord-bruket. Går det tilstrekkeleg<br />
dårleg — held du deg blakk<br />
og mislukka, er det vanskeleg å<br />
www.norskfisk.no<br />
bli mål for kritikk. Det er verre med<br />
den moderne, stålsveisa fiskelukka.<br />
Rett så ille går det vel ikkje<br />
for Morten A. Strøksnes. Han får<br />
artikkel på prent, fem gonger på<br />
rad. For ein frilansar snakkar vi då<br />
om stordrift. Reportasjeserien er<br />
og eit ekstremdøme på idealet om<br />
å gi sjømat og all mat ei fortelj ing<br />
attmed. Historia bak er prikken<br />
over i-en, det siste krydder et, det<br />
vesle ekstra som gir fiskestykket på<br />
gaffelen røter og ny dimensjon. Når<br />
«Dag og Tid» fiskar hai, er dette<br />
tatt heilt ut: Fisken dei aldri fekk er<br />
foredla til rein fortjeling, og alle er<br />
nøgde og blakke, om ikkje mette.<br />
Eit anna poeng er at frilansarjournalisten<br />
er kopla fri. Frå alt<br />
anna. Og når «Dag og Tid» bryt<br />
med vanen og tek seg på fiske, har<br />
dei sytt for å kopla seg fullstendig<br />
laus frå næringa og dei keisame<br />
økonomiske trivialitetane der. Det<br />
same er til vanleg heile pressa. Vi<br />
er mange som held oss i boblene<br />
våre, og ein skal vere litt varsam<br />
med å kaste stein når ein sjølv sit<br />
i boble.<br />
Etter at eg hadde intervjua<br />
Forskningsrådets Christina Abildgaard<br />
for FoU-sidene lenger ute i<br />
bladet, slepte ho eit hjartesukk om<br />
sjømatnæringa: Ho er så lite synleg<br />
på andre møteplassar enn dei som<br />
næringa lager til sjølv. Fiskebåteigarar,<br />
havbrukarar, indus tri og<br />
leverandørar og jamvel fiskeripresse<br />
held seg heile tida på heimebane<br />
— til ein plutseleg må svare<br />
i Brennpunkt eller Dagsrevyen og<br />
med eitt kjenner seg langt borte.<br />
Men det er meir underleg i kva<br />
grad det same mønsteret gjeld for<br />
den frie pressa. Eg veit at det har<br />
vore artiklar om fiske og havbruk i<br />
«Dag og Tid» i alle år — som regel<br />
kritiske og prega av avstand til<br />
aktørane. Eg har aldri sett snurten<br />
av ein «Dag og Tid»-journalist<br />
på eit møte, eit seminar eller ein<br />
konferanse som er direkte knytt<br />
til næringa. Heller ikkje då Hav21<br />
blei lagt fram. Eg har aldri sett ein<br />
journalist frå «Dagbladet», VG,<br />
«Aftenposten», «Morgenbladet»,<br />
«Vårt Land», «Nationen» eller<br />
«Dagsavisen» heller. Fleire av<br />
desse — ikkje minst «Dag og Tid»<br />
— har ein uttalt ambisjon om å gå<br />
eigne vegar, gi innsikt i urørde flikar<br />
av verda og eit nytt blikk på alt<br />
som skjer. Dei jamne fiskeri-, industri-<br />
og havbruksskeptiske drypa<br />
minner mest som eit hakk i eigen<br />
plate, eit ekko av NRK eller ein<br />
oppgradert langversjon av «Dagbladet»<br />
sine kortfatta fiskestunts.<br />
Haifisket i desember var eit uventa<br />
unntak, men dersom «Dag og Tid»<br />
eller andre organ nær Pilestredet<br />
vil gå nye vegar, snuse på urørde<br />
verdsflikar, kan eit første steg vere<br />
å møte på North Atlantic Seafood<br />
Forum, Torskefiskkonferansen,<br />
representantskapsmøtet i Fiskebåt,<br />
Sjømatdagene på Hell, LofotFishing,<br />
Krabbekonferansen, årsmøte<br />
i Nordland fylkes Fiskarlag, Aqua<br />
Nor, AquaVision og sjølvsagt<br />
Maring-konferansen. For eigen del<br />
kan det vere eit fint nyårsforsett å<br />
stikke hol på eiga boble og leite<br />
opp fiskestoff i fora og på stader eg<br />
aldri før har tenkt på. Også har eg<br />
lyst til å fiske hai.
Change language