1zctZYy

önemlidir. Baba-kız ensestiyle ilgili antropolojik çalışmalarda ensest ilişkisini
başlatanın ve devamlılığını sağlayanın anne ya da kız çocuğu değil, baba olduğu
belirtilmektedir (Johnson 26). Ayrıca Herman, baba-kız ensestinin yer aldığı
masallarda kadınların yasak evliliğe, yani enseste hayatı pahasına direndiğini
söyleyerek babanın suçu işleyen, kızın da kurban olduğunu belirtmektedir
(“Cinderella or Saint Dympna” 3). Dolayısıyla bu bakımdan kadının kurban
konumunda olduğu baba-kız ensestini, ataerkil düzenin bozulmamış bir mirası olarak
görmek yanlış olmayacaktır. Ataerkil düzende erki elinde tutan babanın, kızını
arzuladığı ve onunla evlenmek istediği açıkça görülmektedir.
Ayrıca belirtmek gerekir ki anne ve oğul arasında yaşandığı varsayılan
Oedipal ilişki, kız çocuğu ve baba arasında aynı şekilde ve aynı ölçüde
yaşanmamaktadır. Feminist psikanalist Nancy Chodorow, The Reproduction of
Mothering‟de (Anneliğin Yeniden Üretimi) erkek çocuğun annesiyle olan Oedipal
ilişkisinin, kız çocuğunun babasıyla olan ilişkisinden farklı olduğuna dikkat
çekmektedir. Anneyle bebek (kız ya da erkek) arasında yoğun bir birlikteliğin
yaşandığının altını çizen Chodorow, sadece bebeklikte değil ergenlik aşamasında da
babayla kızı arasında anne ile oğul arasındaki gibi yoğun bir birliktelik ya da bağlılık
olmadığını dile getirmektedir (131-2). Bu noktadan bakıldığında ensestöz babasının
eziyetlerine maruz kalan kızın, babasıyla arasında yaşanan yoğun ilişki sonucu
babasını arzuladığı sonucuna varmak yüzeysel bir yorum olmaktan öteye
geçmeyecektir.
“Altın Şamdan”, “Ahu Melek”, “Tüylüce”, “Sandık” ve “Kırmızı Terlik”
masallarında annenin geride bıraktığı nesnenin pabuç, ayakkabı ya da terlik olduğuna
daha önce değinilmişti. Psikanalist Estés, Kurtlarla Koşan Kadınlar‟da arketipsel
simgecilikten yararlanarak ayakkabıların neye benzediğimize ya da kim olmaya
40