Jaarboek Thomas Instituut 1997 - Thomas Instituut te Utrecht

54 F.J.A. DE GRIJS
Christus heden en gisteren, Hijzelf in eeuwigheid". Dat is van belang
omdat er in Jezus Christus iets geschiedt met en aan de tijd dat buiten
Hem niet te ontdekken is.
Dat Hij geleden heeft, gestorven is en verrezen tekent zijn huidige
bestaan; los van dit huidige bestaan is er niets. Het verleden is er wel
degelijk geweest, wat voorbij is heeft wel zeker plaats gevonden. Het
is waar wat Schillebeeckx zegt, namelijk dat degene die is opgestaan,
niet 'meneer X' is, maar "déze mens met déze boodschap en déze
bepaalde levenspraxis en déze dood'" En tegelijk is dat verleden
onherroepelijk voorbij. Men kan erover vertellen, men kan over het
verleden praten. Het maakt verschil of je daarover praat met iemand
die het heeft meegemaakt, of dat je met een paar mensen luistert naar
een historicus die de kerstening van de Franken heeft bestudeerd. En
het maakt nogal wat uit of men over het aardse leven van Jezus
spreekt met Hemzelf, of dat men daarover op een congres van
exegeten te horen krijgt.
Naarmate je eigen leven meer wordt bepaald door de omgang met de
levende Heer Jezus - en dus ook door Zijn biografie die immers in
Zijn huidige, verrezen bestaan :vorm heeft gekregen - leer je Hemzelf
beter kennen en dus ook alles wat Hij heeft gedaan en ondergaan. Pas
van dit standpunt uit, dus vanuit de vertrouwdheid en
vertrouwelijkheid van de dagelijkse omgang met Hem, kunnen wij de
Heer Jezus identificeren in wat de bijbelschrijvers hebben
opgeschreven.
Wij verschillen daarin maar een beetje van de vroegste Evangelieverkondigers,
de apostelen en hun onmiddellijke gezellen. De gang
van de herkenning loopt voor ons van het verkeer van de Verrezene
met ons, naar de gekruisigde, lijdende dienstknecht die al weldoende
was rondgegaan, nadat Hij was geboren uit haar die geen man bekend
heeft.
Inderdaad dus een beetje anders (en maar voor een korte tijd)
6 E. Schillebeeckx, Tussentijds verhaal over twee Jezusboeken,
Bloemendaal: Nelissen 1978, p.·106.