Jaarboek Thomas Instituut 1997 - Thomas Instituut te Utrecht
Jaarboek Thomas Instituut 1997 - Thomas Instituut te Utrecht
Jaarboek Thomas Instituut 1997 - Thomas Instituut te Utrecht
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
THOMAS' WETSBEGRIP 65<br />
overeens<strong>te</strong>mming van het ding en het verstand." Anders dan bij de<br />
bepaling van het waarheidsbegrip heeft <strong>Thomas</strong> bij de bepaling van het<br />
wetsbegrip evenwel niet de beschikking over een reeks van traditionele<br />
definities waaruit hij kan put<strong>te</strong>n. bij de constructie van zijn defmitie.<br />
Desalniet<strong>te</strong>min gaat hij ook hier methodisch <strong>te</strong> werk. Hoewel <strong>Thomas</strong><br />
zich in ST I-II, q.90 niet verantwoordt, is duidelijk dat hij zich van de<br />
aristo<strong>te</strong>lische causali<strong>te</strong>itsleer bedient.<br />
In de klassieke en middeleeuwse wijsbegeer<strong>te</strong> is het verklaren<br />
in <strong>te</strong>rmen van causali<strong>te</strong>it zeer gebruikelijk en hoewel deze wijze van<br />
verklaren waarschijnlijk zo oud is als de filosofie zelf, spreekt men<br />
doorgaans van de aristo<strong>te</strong>lische causali<strong>te</strong>itsleer; niet zozeer omdat<br />
Aristo<strong>te</strong>les eigenlijk de eers<strong>te</strong> was die oorzakelijkheid sys<strong>te</strong>matisch<br />
doordacht heeft als welomdat hij alle oorzakelijkheid tot een viertal<br />
oorzaken heeft <strong>te</strong>ruggebracht. 6 In het algemeen kan al datgene in<br />
wijsgerige zin oorzaak genoemd worden waarvan het zijn van een<br />
gevolg op enigerlei wijze afhankelijk is. Bezien we nu de bepaling van<br />
het wetsbegrip dan zijn drie van de vier oorzaken gemakkelijk aan <strong>te</strong><br />
wijzen.<br />
In ST I-II, q.90 a.Ic voert <strong>Thomas</strong> aan dat een wet in de<br />
eers<strong>te</strong> plaats een bepaalde regel (regula) en maat (mensura) van<br />
handelingen is, waardoor iemand tot handelen wordt aangezet of van<br />
handelen wordt afgehouden. Dat een wet leidraad en maatstaf is, een<br />
maat-regel dus, zal niemand verbazen, maar <strong>Thomas</strong> voegt hieraan toe<br />
dat regel en maat van menselijke handelingen het verstand is, dat het<br />
eers<strong>te</strong> beginsel is van menselijke handelingen. Het is immers eigen aan<br />
het verstand om <strong>te</strong> ordenen tot een doel, hetwelk eers<strong>te</strong> beginsel is in<br />
praktische aangelegenheden. Hierop laat hij dan de vasts<strong>te</strong>lling volgen<br />
dat daar datgene wat in iedere afzonderlijke klasse eers<strong>te</strong> beginsel is,<br />
maat en regel van die klasse is, een wet iets moet zijn van het<br />
verstand.<br />
Deze toevoeging behoeft ongetwijfeld toelichting. Allereerst<br />
moe<strong>te</strong>n we ons bedenken dat <strong>Thomas</strong> zich de vraag s<strong>te</strong>lt of een wet<br />
iets van het verstand is. Vervolgens moet bedacht worden dat het<br />
verstand eers<strong>te</strong> beginsel is in meer metafysische zin, <strong>te</strong>rwijl het doel<br />
eers<strong>te</strong> beginsel is in meer logische zin. De toevoeging veronders<strong>te</strong>lt in<br />
Zie Metaph. A.7.988a18-b21.