Jaarboek Thomas Instituut 1997 - Thomas Instituut te Utrecht

DE TOEGANG TOT CHRISTUS 57
overtuiging en van Kerk heen met ook de buitenstaanders. Daartoe
wordt gezocht naar een taal die verstaanbaar en begrijpelijk is ook
voor hen die zelf niet dat geloof delen. Het perspectief kan dus niet
dat van de volstrekte buitenstaander zijn (wanneer er al zoiets bestaat),
maar heeft een eigen diepte door de dubbele focus: die van het geloof
en die van de wetenschap.
Bovendien richt de aandacht zich op wat geschiedt en wat zich
aandient in het hier en nu; dit vraagt een serieuze en rigoureuze
herschikking van het blikveld. Namelijk dat je je er niet meer toe laat
verleiden het verleden (of de toekomst) te beschouwen anders dan
vanuit de gezichtshoek van het hier en nu. Je staat in het hier en .nu in
een presentie die niet in de normale zin van het woord ervaarbaar,
tastbaar, zichtbaar is.
Maar je hebt er wel weet van, want er zijn woorden en tekenen. Die
betreffen echter één kant van wat je meemaakt en wat er gebeurt. Die
tekens en woorden, die signalen, komen aan de dag temidden van
talloze andere signalen die niet direct deze presentie betreffen. Dit
geheel vormt de onderkant van het proces en is alleen als onderkant te
herkennen voor wie verlangt naar de keerzijde ervan." Deze onderkant
bestaat in de routine van de Kerk. In de gewone gang van de steeds
terugkerende gedragingen en handelingen van de Kerk worden de
geloofswoorden en de geloofstekens gegeven, gedaan, ontvangen en
verstaan. Daarin verneem je van de presentie van de Verrezen Heer
Jezus en leef je in een reële gemeenschap met Hem.
Het is dan ook onontkoombaar dat vanuit dit perspectief ook
gesproken wordt -over wat nu de bovenkant genoemd moet worden.
Dus over wat onze ervaring tebuiten gaat: over de hemel, en over het
doen en laten van de Verrezene in en aan de Kerk. Maar ook over wat
Hij doet in en aan de wereld waaruit de Kerk immers niet door Hem
is weggenomen."
Ik gebruik deze termen niet in positieve en negatieve zin, maar
vanwege de eigen aard van de presentie.
8 Joh. 17,15; Lk. 24,47-48.