SENECA - College of Stoic Philosophers

THE EPISTLES OF SENECA
Vere fabis satio est : tune te quoque, raedica, putres
Accipiunt sulci, et milio venit annua cura,
An uno 1 tempore ista ponenda sint et an utriusque
verna sit satio, hinc aestimes licet : lunius mensis
est; quo tibi scribo, iam proclivis
in luliura ;
eodem
die vidi fabam metentes, niilium serentes.
17 Ad olivetum revertar, quod vidi duobus modis
depositura 2 :
arborum truncos circumcisis
magnarum
ramis et ad unum redactis pedem cum rapo suo
transtulit amputatis radicibus, relicto tantum capite
ipso, ex quo illae pependerant. Hoc fimo tinctum in
scrobem demisit, deinde terram non adgessit tantum,
18 sed calcavit et pressit. Negat quicquam esse hac, ut
ait, pisatione efficacius ;
videlicet frigus excludit et
ventum. Minus praeterea movetur et ob hoc nascentes
radices prodire patitur ac solum adprendere,
3
quas necesse est cereas adhuc et precario haerentes
levis quoque revellat agitatio. Rapum 4 autem arboris,
antequam obruat, radit, 5 Ex omni enim materia,
quae nudata est, ut ait, radices exeunt novae. Non
plures autem super terram eminere debet truncus
quam tres aut quattuor pedes. Statim enim ab imo
vestietur nee magna pars quemadmodum in olivetis
19 veteribus arida et retorrida erit. Alter ponendi
modus hie fuit : ramos fortes nee corticis duri,
quales esse novellarum arborum solent, eodem genere
1
an uno later MSS. ; annuo VPb.
2 depositum Gronovius ; dispositum VPb.
3
cereas later MSS. ;
ceteras (caeteras) MSS. ;
teneras
Erasmus.
4
rapum Ludwig von Jan ; parum MSS.
5
radit Pincianus ; radix MSS.
i.
Georyics, 215 f.
6 In Vitruvius vii. 1 G reads pinsatione, referring to the
pounding of stones for flooring.
320