Changing public space

Voorwoord
Al reizend ervaart men het leven vreemder, overal anders en overal eender. Brabantse dichter en
auteur Jan van Sleeuwen, muurtekst centraal station ’s-Hertogenbosch
Voor u ligt mijn proefschrift over de herinrichting van Nederlandse stadspleinen. In steeds
meer steden worden openbare ruimten onder handen genomen. Pleinen worden opnieuw
bestraat, er verschijnen meer terrasjes en talrijke evenementen worden georganiseerd in het
openbaar. Tegelijkertijd wordt openbare ruimte steeds strenger gereguleerd, onder andere
door bewakingsambtenaren en camera’s. Ook is de private sector steeds vaker betrokken bij de
herinrichtingsprocessen. De zoektocht naar de achtergronden van en verklaringen voor deze
trends heeft mij de afgelopen jaren door heel Nederland gebracht. Met Rotterdam, Dordrecht,
Enschede en ’s-Hertogenbosch als onderzoeksgebieden en respondenten verspreid over het hele
land heb ik heel wat gereisd. Tel daar congresbezoeken en excursies bij op en het wordt duidelijk
dat je tijdens je promotie beslist niet alleen maar achter je bureau zit.
Tijdens deze reis heb ik twee belangrijke begeleiders gehad: Jan van Weesep en Irina
van Aalst. Jan ontmoette ik tijdens mijn studie op het University College in 1998. Door zijn
enthousiaste en interessante manier van lesgeven werd ik geïnspireerd om economische geografie
als vervolgstudie te gaan doen. We raakten elkaar niet uit het oog, aangezien ik me aan hem
had ‘opgedrongen’ als student-assistente. De fijne samenwerking kon in 2003 worden voortgezet
in een promotieonderzoek en komt hopelijk ook met de publicatie van dit proefschrift niet tot
een einde. Ik ben blij met al het vertrouwen en de begeleiding die je me door de jaren heen hebt
gegeven! Irina leerde ik pas goed kennen na de start van het promotieonderzoek, maar gelukkig
bleek het – ondanks verschillen in dagritmes – erg goed tussen ons te klikken. Haar inhoudelijke
begeleiding was zeer waardevol, haar welgemeende persoonlijke interesse nog veel meer. Ik
bewaar goede herinneringen aan onze gesprekken – van even bij elkaar binnenwippen op de
Uithof tot langere sessies onder het genot van cappuccino aan het Canal Grande en alcoholische
versnaperingen in de leuke restaurantjes van Chelsea.
Tolkien spreekt over de fellowship of the ring. Gelukkig had ik ook een groep ‘reisgenoten’
tijdens het promotieonderzoek. Peteke is een lieve kamergenoot die me gedurende het eerste jaar
wegwijs in het leven van een promovendus heeft gemaakt. Na haar promotie deelden Ellen en ik
kamer 610. We hebben samen een geweldige tijd gehad, waarbij we productiviteit en gezelligheid
prima wisten te combineren. Ik ben nog altijd blij dat ik je paranimf mocht zijn en dat jij die van
mij wordt! Ook Erik en Matthieu – mijn eigen ‘Waldorf en Statler’ van 616 – en andere AIO’s
en JUDO’s zijn onmisbaar geweest; voor gezellig lunches en middagpauzes aan de voet van het
Van Unnik, maar ook voor inhoudelijk commentaar en het delen van het gezamenlijke schuitje.
Dit geldt ook voor de overige collega’s van de zesde verdieping, met speciale dank aan Veronique
Schutjens. Eerst als scriptiebegeleidster en later als promovendimentor heeft ze me altijd
gesteund. Ook Johan Borchert is een dierbare collega geworden. We kenden elkaar amper toen
we samen naar Hongkong vertrokken, maar na twee fantastische weken was ik een fijne collega,
13