Euskal prentsa herri proiektua da - Euskara

II. Atala: egiaren efektuak (1) . Ordezkapena eta luzamendua
ongi edo gaizki- egina dago. Honekin esan nahi da, profesionalak izan badirela, ez lana egiten
duten profesionalak, baizik eta bi-hiru urteren buruan kazetari profesionalak bilaka
daitezkenak". (25)
Argitalpenen zuzendarien artean, berriz, ondoko ideia hauek dira nagusi: "sekulan ez
bada hainbeste idatzi euskaraz, minimoetan gaude (...) Muestrak badauzkagu, baina hil ala
biziko zera hortan gabiltza". (27, 29). Pausu handiak eman direla aitortuarren, (29) eritzi ezkorra
dute, orohar, zuzendariek, "ahula, pobrea, oso txarra, desastrosoa, garrantzizko hutsuneak,
atomizatua (bait)-dira euskal prentsaren egoera kalifikatzeko erabiltzen diren hitzak" (29).
Argitalpen hauek, aitortzen da, kasu bakarren bat kenduta, bertako langileen boluntarismoan
egon dira oinarrituta gehienetan; militantismo hori gabe inolaz ere ez zen posible izango, ezta
gaur egun ere, aldizkariak kalean agertzea" (31). Plangintza eta planifikazioaren garrantzia
azpimarratuta (36-37), "oro har harturik, laburbiltzen du CIESek, ez da egokia ikusten
Gobernuaren jokaera euskal aldizkariekiko. Orain arteko laguntza ekonomikoek bakarrik orain
arte bezala jarraitzeko balio izan dute, aurrerapauso eta hobekuntzarik eman gabe, eta
merkatuaren mugak (hizkuntz eta demografi mailan) gainditzeko aukerarik gabe, ezta erdarazko
konpetentziari aurre egiteko ere, merkatu berean aritzen bait dira" (38).
Hirugarren saila talde bilerak izan dira, eta oro har, zuzendari zein pertsonalitateek
baino askoz ere eritzi baikorragoa azaltzen dute irakurleek -"kultur maila dexenteko jendea, ohi
den baino egunkari, aldizkari e.a. gehiago irakurtzen duena"- (41). "Euskarazko prentsaren
irakurleen eritzia erabat aldekoa da aldizkako argitalpenei buruz, hau da, Elhuyar, Jakin,
Argia...Batez ere, informazio orokorrarena den Argiaz, salbuespenak salbuespen (...) Erdarazko
egunkariek astean behin kaleratzen duten euskarazko gehigarriek...eritzi ona sortzen dute (...)
111