Euskal prentsa herri proiektua da - Euskara

I. Atala: sintomatik egiara
Badiourentzat, "tanto para Marx como para nosotros, la desacralización no es en
absoluto nihilista, en tanto que nihilismo debe designar aquello que pronuncia que el
acceso al ser y a la verdad es imposible. Al contrario, la desacralización es la condición
necesaria para que dicho acceso se abra al pensamiento". 60 Eta proposatzen duena da
"meditazio kartesiarrean" sakontzea, hots, zer pasatzen da, erabat baztertzen badugu
Presentzia, Bagaren nagusitasuna eta izateraren aniztasun hutsa hartzen badugu
abiapuntutzat? "La filosofía denuncia o incensa el nihilismo moderno sólo en la medida de
su propia dificultad para captar por dónde transita la positividad actual, aitortzen du
Badiouk, y ello por no concebir que hemos entrado ciegamente en una nueva etapa de la
marxismoak oro baztertuz) beraren baitan ipiniz egia harrapatzeko gaitasuna. Baina horrela, egia
baino egiari buruzko galdera nagusitzen da, teknikak utzi duen erabateko hutsunea betetzeko.
Heideggerentzat metafisikaren azken muturreraino ailegatu gara, teknikak dena menderatzen bait
du. Mundua Objektua bihurtu da; pertsona Subjektu. Ez dago pentsatzerik. Galderak egiterik
badago. Galderak, bai; erantzunik ez ordea, hara korronte honen helmuga. Psikoanalisiak lagundu
du hemen asko, gauza bera ez izanarren, Freud eta Lacanek bereziki Subjektuaren kategoriari
emandako lehentasuna lekuko. Jainkoaren beharra sortzen da berriro une historiko honetan, hots,
egia "norbait" izatearen premia azaltzen da subjektua teknikaren hoztasun errukirik gabekotik
salbatua izan dadin. Poesiaren garrantzia deskubritzen dute filosofari hauek, beraiek egiten omen
dute eta hobekien egiari buruzko galdera premiatsu hori, batez ere Hölderlin ("Jainkoen itzulera"),
Malarmé, Rimbaud, Pessoa, Mandelstan, Rilke, Trakl...Paul Celanganaino. Filosofoek, Kantengan
oinarrituirk, ezagupenerako subjektu-objektuaren arteko korrespondentzia esijitzen badute, poetek
egiara ailegatzeko ezagupena ez den beste bide bat hartzen dute, poema. Esperintzia hori ez da
subjektiboa ere. Ez gaude subjektibismo esperimentalean, Husserlen kasuan alegia. Eta jakintzaegiaren
(ezagupen-pentsamenduaren) arteko desberdintasuna aitortzen. Balantze moduko hau
Ferrater Mora, J. Diccionario de Filosofía, Alianza Editorial, Madrid, 1979 IV. lib. 3397-3412 or.;
Rosental, M.M., Iudin, P.F., Diccionario de Filosofía, Akal, Madrid, 1974, 479-481 o; Tchang En-tsé,
Verdad y conocimiento, Akal, Madrid 1976; Kant, Im. Crítica de la razón pura, II. lib., Losada,
Buenos Aires 1973; Boole, George, El análisis matemático de la lógica, Cátedra, Madrid 1984;
Fenichel Pitkin, H. Wittgenstein: El lenguaje, la política y la justicia, Centro de Estudios
Constitucionales, Madrid 1984; Perelman, Ch. L'empire rhétorique, J. Urin, Paris 1988; Heidegger,
M. Chemins qui ne menent nulle part, Gallimard, Paris 1980; Hegel, G.W.F. Ciencia de la lógica, II
lib. Solar-Hachette, Argentina, 1968; Gómez Pin, V. Hegel, Barzelona, 1983; Hegel, G.W.F., La
relation du scepticisme avec la philosophie, J. Urin, Paris, 1986, 35. or.; Amigo, Ma. L., Guía para
leer a Platón, Universiad de Deusto, Bilbo, 1989...Aristóteles, Poètique, Ed. Les Belles Lettres,
Paris, 1969, eta... Badiouren aipatutako obretatik bihia jasoz egina da.
60 Badiou, A., Manifiesto por la folosofía, 38 or.
47