Euskal prentsa herri proiektua da - Euskara

VII. Atala: euskaldunon egunkaria, ezezagunaren mintzoa
Ideia honen kontrako kritika, Egineko bi kazetarik egin zuten lehen-lehenik, I.
Bilbaok (1988-V-5) eta Jon Basterrak (1988-VI-3) alegia, egunkari publikotik egunkari
instituzionalera egon zitekeen aldea eskasa azpimarratuz.
Egunak, Amatiñok berak zuzentzen zuen astegunkariak, artikulu-sorta bat eskeini
zion gaiari. Hiru egunetan hiruna artikulu hain zuzen. Josu Landa (Argia), Amatiño (Eguna)
eta Luis Núñez (Egin) (1988-VI-16); J.A. Maturana (PSOE), Josu Muguruza (HB) eta
Sabin Intxaurraga (EA) (1988-VI-23); Aingeru Epalza (Navarra Hoy), Mario Onaindia (EE)
eta Josu Legarreta (EAJ-Jaurlaritza) (1988-VI-30).
Ordurako, gaia nahikoa harroturik zegoen goian esan bezala, urtetako polemika bait
zen honoko hau. Horrela erraz da idazle bakoitzaren edukia laburtzea. Kazetarien artean
Josu Landak, instituzioen asmoekiko deskonfidantza azpimarratzen zuen; Luis Núñezek
Jaurlaritzak ezker abertzaleari dirua emateko gogoeza; Amatiñok, gai honetan partiduen
arteko adostasuna ikusirik eta egungo bipolarizazioa gainditzeko asmoz, hirugarren
bidearen egokitasuna, egunkari publikoa alegia. Aingeru Epalzak, egunkariaren premia
nornahik egina ere.
Politikarien artean Maturanak, egunkaria Parlamentuak ordainduta alderdikoitzat
(eta interes informatibo urrikotzat) hartua izan zitekeela zioen; Muguruzak, ikuspegi
zabaleko egunkaria egiteko kapaz zen bakarra ezker abertzalea zela; Intxaurragak,
Parlamentuaren azterketaren interesa; Mario Onaindiak, intolerantzia ekidin eta consensusa
lortu beharra; Legarretak, dirua problema ez izaki, guztion hizkuntza nazionalaren alde
elkartu beharra.
408