RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

er aan de hand was en het publiek heeft trachten te waarschuwen. Zij verhieven hun
stem tegen de verspilling van mineralen door onze vuilafvoermethoden. Voor het
grootste deel waren het echter de stemmen van roependen in de woestijn.
Planten schijnen soms wonderen te kunnen verrichten, maar zij kunnen geen
mineralen aan een bodem onttrekken, die geen mineralen bevat. Ze zullen altijd hun
best doen te groeien en zaad te produceren om hun soort in stand te houden, maar
wanneer bepaalde mineralen niet meer in de bodem voorkomen, kunnen de planten
niet goed gezond meer zijn. Wij weten dat sommige zogenaamde „plantenziekten" in
werkelijkheid het gevolg zijn van het ontbreken van bepaalde mineralen. Het is niet
uitgesloten dat ook andere ziekten dezelfde oorzaak hebben.
Sommige mensen denken dat zulke „ziekten" allemaal het gevolg zijn van
gebrek aan het een of ander. Zij beweren zelfs dat door insekten aangerichte schade
dikwijls te wijten is aan de ongezonde conditie van de plant, veroorzaakt door zulk een
tekort. . . dat gezonde planten minder appetijtelijk zijn voor luizen en hun aanvallen
beter kunnen doorstaan.
Anderen halen hun schouders op over zulke beweringen en er is al veel tijd en
inkt verdaan aan het polemiseren over deze zaak. Wij zouden geen geredekavel en
„meningen" over zulke belangrijke vraagstukken moeten dulden nu in onze tijd de
mogelijkheden aanwezig zijn om met feiten te werken.
Wat is nu precies „bodem" en waarom is deze zo enorm belangrijk voor de gezondheid
van de mens?
In geologische termen gesproken is de bodem samengesteld uit aarde en verpulverde
mineralen en in staat alle oplosbare voedingsstoffen voor de plantenwereld ongerept te
bewaren. Deze voedingsstoffen kunnen in combinatie met vochtigheid, lucht en zonnestralen
zaden doen ontkiemen en uiteindelijk laten groeien. De aarde, een betrekkelijk dunne laag op
het oppervlak van onze planeet, kan op sommige plaatsen gemakkelijk door zware regenval
worden weggespoeld. Land, dat van zijn aarde is beroofd, is onvruchtbaar. In vele landen
heeft een onvoorzichtig beleid of liever gezegd een gebrek aan bodembeleid tot rampen
geleid. Biljoenen tonnen vruchtbare aarde zijn in de rivieren, zeeën en oceanen verdwenen.
Landen, die eens dichtbevolkt waren en grote weelde kenden, zijn nu volledig verpauperd.
Slechts een zwakke afspiegeling van hun produktiviteit in het verleden is alles wat rest. In een
zeer oud beschavingsgebied in het Himalayagebergte heeft de primitieve bevolking echter
door de aanleg van terrassen de bodem beschermd en vruchtbaar gemaakt.
Op de wereld leven ongeveer tweeëneenhalf biljoen mensen, die allen gevoed moeten
worden. Het grootste deel van dit voedsel moet uit de bodem komen, maar de beschikbare
hoeveelheid landbouwgronden is beperkt. Sommigen beweren dat wij altijd het nodige uit de
zee kunnen winnen, maar ik betwijfel of de mens werkelijk alleen op voedsel uit zee zou
kunnen leven.
U kunt niet uw schouders ophalen en de zaak afdoen door te zeggen „grond is grond",
evenmin als u kunt zeggen „een mens is een mens". Er komen vele factoren in een bonte menmengeling
aan te pas. Evenals een zwangere vrouw slechts dat leven kan schenken aan een
gezond kind wanneer zij zelf gezond is, kan de bodem slechts vruchtbaar zijn als de ligging en
het onderhoud dit mogelijk maken. Daarom speelt de ligging ook zo'n grote rol bij de
waardebepaling van gronden.
Bodemkunde en kennis van de verschillende bedreigingen voor bodem en
bodemprodukten is een van de grootste taken waarvoor de komende generaties zich gesteld
zullen zien.
112