RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

Om Upton Sinclair uit een ander artikel, eveneens verschenen in de Cosmopolitan te citeren:
Het vasten bergt twee gevaren in zich. Het eerste is de vrees. Ik bedoel dit niet
schertsend. Hij, die vast, moet geen verschrikte tantes en nichtjes om zich heen hebben die
hem vertellen hoe hij er uitziet als een geest, dat zijn polsslag onder de veertig is en dat zijn
hart het 's nachts kan begeven. Ik heb eerst drie dagen in Californië gevast. Op de derde dag
liep ik 25 kilometer en afgezien van een korte, noodzakelijke rustperiode, had ik mij nog nooit
zo goed gevoeld; toen ik 's avonds thuiskwam las ik het nieuws over de aardbeving in
Messina, hoe de reddingsschepen waren aangekomen en hoe de overlevenden te hoop waren
gelopen in de haven en elkaar in hun hongerperiode als wilde beesten te lijf waren gegaan. De
krant meldde verder, op een manier die de lezer de haren te berge deed rijzen, dat sommigen
van hen al in geen 72 uur hadden gegeten. Toen ik dit las, was ik ook al 72 uur van voedsel
verstoken geweest, met dit verschil echter dat de slachtoffers in Messina dachten dat zij de
hongerdood tegemoet gingen.
De geesteshouding is voor het slagen van een vastenkuur van het grootste belang. Voor de
meeste mensen is vasten een ongewone ervaring. Het kan gemakkelijk een gevoel van
onzekerheid en van angst oproepen. Dergelijke onzekere gevoelens kunnen versterkt worden
door weimenende maar onwetende familieleden. De bijbel zegt al „Zijn grootste vijanden
vindt de mens in zijn eigen familie”!
In een artikel in Readers Digest *) las ik over het vasten het volgende:
De moderne medische wetenschap keert terug tot een oude praktijk — het
volledig vasten — en komt daarbij tot de conclusie dat dit, mits het onder het juiste
toezicht gebeurt, veilig, pijnloos en doelmatig is... Opzienbarende resultaten, pijnloos
bereikt, geven de corpulente persoon nieuw zelfvertrouwen en zijn hem behulpzaam
bij het aanhouden van een uitgebalanceerd dieet van voldoende calorische waarde om
in zijn behoeften te voorzien. Vasten voor andere doeleinden dan
gewichtsvermindering is een oude in hoog aanzien staande gewoonte. Het Oude en
Nieuwe Testament samen vermelden het vierenzeventig maal. Christus vastte veertig
dagen en nachten. De Mohammedanen kennen de algemeen in acht genomen dertigdaagse
vasten in de maand Ramadan, van zonsopgang tot zonsondergang, en de
Boeddhisten vinden vasten uitnemend passen in hun leven van contemplatie en
ascese.Het geval van A. Levanzin, een advocaat en uitgever op Malta, is wellicht het
meest zorgvuldig bestudeerde voorbeeld van voedselonthouding. Hij geloofde dat
hijzelf, zijn vrouw en hun beide kinderen door vasten van ernstige ziekten waren
genezen. In 1912 kwam hij naar het Carnegie Instituut in Boston, waar hij zich
eenendertig dagen door artsen liet observeren. Levanzin, die 134 pond woog, leefde
dag en nacht onder het strengste toezicht uitsluitend op gedestilleerd water. Een groep
specialisten testte en observeerde dagelijks zijn fysieke conditie, zijn subjectieve
indrukken en zijn geestesgesteldheid. Zoals hij al had voorspeld, had Levanzin geen
hongergevoel, noch verlangen naar voedsel. Hij leed geen pijn in maag en buikholte en
voelde zich volkomen op zijn gemak. Op de elfde dag waren zijn spieren wat
verzwakt, doch op de veertiende dag liep hij zonder moeilijkheden een trap af. Zijn
geheugen, dat dagelijks werd getest, was aan het eind even goed als aan het begin.
--------------------
• A swift sure way to take off weight, door Blake Clark, november 1962.
96