RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

Ik hoorde een bekend stemgeluid; de Mir en de kroonprins gingen met een soepele pas
voorbij en de Mir voegde mij in het voorbijgaan toe: „Ik zie u boven wel." Het deed mijn
moreel geen goed, maar ik bleef doorlopen.
Het oude paleis telt drie verdiepingen. De leden van de raad en de eerste minister zaten
met gekruiste benen op de grond tegenover de Mir. Tijdens de zitting kon ik nauwelijks
geloven dat de Mir over leven en dood van zijn onderdanen kon beschikken. Het was een vrije
en openhartige gedachten-wisseling; wanneer een raadsman met de Mir van mening verschilde,
kwam hij onbevreesd voor zijn mening uit. Ik begreep al spoedig dat de Mir een
nauwlettend toehoorder was en gaarne kennis nam van de volksmening betreffende de huidige
regeringspolitiek.
Het enige geschilpunt dat blijkbaar ooit tussen de Hunza's onderling ontstaat gaat over
bevloeiing of waterrechten. Al deze geschillen worden echter snel afgedaan. Over iedere zaak
werd gestemd. De Mir heeft het laatste woord en kan, zo hij dat wenst, over elke beslissing
zijn veto uitspreken. Hij is echter een wijs man en deelt en respecteert daarom in de meeste
gevallen de besluiten van zijn raad. Het probleem is daarmee opgelost, de beslissing is
aanvaard en wordt ten uitvoer gebracht. De Hunza's zijn zich er van bewust dat het zinloos is
stug en koppig tegen een eenmaal genomen beslissing in te gaan. Het spreekt vanzelf dat de
genomen beslissingen rechtvaardig zijn. In Hunza is geen hoger beroep mogelijk en heerst na
de uitspraak geen rancune. Dikwijls keren de twee partijen gezamenlijk als goede vrienden
naar huis terug.
Enige dagen later organiseerde de Mir een polowedstrijd, een sport die volgens
zegslieden eeuwen geleden in Gilgit is ontstaan toen daar de legers van Dzjengis Khan
gestationeerd waren. De soldaten van Dzjengis zouden toen uit pure verveling door hun
langdurig nietsdoen hun paarden gezadeld en kleine stenen met stokken weggeslagen hebben.
Geleidelijk heeft zich hieruit de sport ontwikkeld die wij heden kennen en die door bijna alle
bewoners van het Himalayagebied wordt beoefend. Eerst in de dertiende eeuw echter kreeg
het spel zijn naam, toen namelijk Marco Polo op zijn tocht van Cathay naar India door het
gebied van Hunza trok. Thans is polo de nationale sport in Hunza.
Ondanks het gebrek aan gronden is in ieder dorp een vlak stuk terrein gereserveerd
voor het polospel. Het wordt zorgvuldig onderhouden en verkeert te allen tijde in uitstekende
staat. Op een prachtige heldere namiddag stroomden allen naar het poloveld van Baltit om de
wedstrijd bij te wonen. Op een verhoging waren voor de Mir en voor ons gezelschap
zitplaatsen gemaakt. Ik zat naast de Mir en dat gaf mij een veilig gevoel omdat ik verhalen
had gehoord over de woeste tonelen bij polowedstrijden in Hunza.
De hemel was diep pastelblauw, boven de Rakaposhi hingen enkele sneeuwwolken als
de vingers van een uitgespreide hand. De zon stond nog hoog aan de hemel en was schroeiend
heet, doch gelukkig werden wij geflankeerd door een groot aantal vriendelijk lachende
bedienden met parasols, waardoor de hitte wel enigszins draaglijk werd.
Rondom het veld verzamelden zich de mannen in hun mooiste kledij. Zij zaten met
gekruiste benen in kleine groepjes op de grond bijeen en leverden een schilderachtige aanblik
op tegen de achtergrond van de rijzige bomen die het veld omzoomden. Orkestjes speelden de
vreemd aandoende ritmen en melodieën van de betoverende Hunzadansen. Zodra het spel begonnen
was, veranderde de muziek echter van karakter en zorgden trommels en fluiten voor
een krijgshaftige taptoe.
De vrouwen volgden de wedstrijd vanaf de daken. Toen kwam een jonge ruiter het
veld opdraven, knap, trots en kaarsrecht in het zadel. Hij was blootshoofds en in het
schitterende zonlicht leek zijn glanzend zwarte haar wel met platina schil-fers bestrooid.
De Mir boog zich naar mij over en zei: „Dat is een neef van me, een uitstekend ruiter.
Hij berijdt mijn lievelingspaard, maar ik laat hem dit graag doen omdat hij met dit dier weet
om te gaan. In Hunza kennen we behendigheidswedstrijden te paard. Hij zal hiervan nu een
37