RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

vrouwen slechts gesluierd door de straten mochten gaan, werd de sjaal met een snelle
beweging voor het gelaat gebracht zodra er een man verscheen. Deze oude traditie wordt
thans geleidelijk afgeschaft, doch de Hunzavrouwen handhaven hun gracieuze, bijna Grieks
aandoende dracht, hoewel zij hun gezicht met de bijzonder mooie huid (die zij toeschrijven
aan de uitwerking van de abrikozenolie) niet zo vlug meer verbergen.
De vrouwen en meisjes vormen de personificatie van het „moeder en dochter-idee". Ze
dragen niet alleen dezelfde hoed, maar ook precies hetzelfde kostuum. De vrouwen dragen
broeken die er uitzien als een kruising tussen een pyjamabroek en plus-fours. Ze zijn veelal
van wit katoen, linnen of zijde vervaardigd. Daar overheen komt een nauwsluitend kleed, dat
zeer veel weg heeft van de Chinese mandarijnenjas, met aan beide kanten diepe splitten.
De overheersende kleur is rood; dit is de vrolijkste en meest populaire tint. Waar men
ook gaat, in de dorpen, in de velden of naar de oude stenen forten hoog op de berghellingen,
overal heeft een speelse godheid het landschap met deze sprankelende kleur opgeluisterd.
Ook in Hunza krijgen de vrouwen te weinig gelegenheid zich mooi te maken. In dit
land evenwel is deze klacht gerechtvaardigd omdat vrouwen in het algemeen geen festiviteiten
bijwonen of zich van representatieve verplichtingen moeten kwijten.
De vrouwen interesseren zich niet voor het voorbijgaan der jaren. De tijdmeting
geschiedt niet door middel van klokken of kalenders. De tijd wordt afgemeten aan het komen
en gaan van de seizoenen: ieder seizoen brengt het gevoel dat een nieuw tijdperk is
aangebroken, niet de vrees dat de tijd onherroepelijk voorbijgaat. In het Westen daarentegen,
waar onze levens worden beheerst door uurwerken en kalenders, neigen wij er toe iedere
verstreken minuut als een stukje leven te beschouwen dat ons op wrede wijze is ontglipt om
nooit meer terug te keren. ledere verstreken minuut brengt ons dichter bij de ouderdom en
uiteindelijk bij de dood. We maken ons zo druk over onze oude dag dat wij daardoor het
proces versnellen. We schaffen schoonheidsmiddelen aan en geven honderden guldens uit in
de vage hoop ongewenste rimpeltjes te laten verdwijnen. Als we deze min of meer werkzame
middelen hebben toegepast zetten wij niet gewoon onze dagelijkse bezigheden voort, zodat de
crèmes kunnen inwerken, maar gaan wij ons voor de spiegel nieuwe muizenissen in het hoofd
zitten halen, waardoor weer nieuwe rimpels ontstaan… niet door het ouder worden, maar door
het piekeren. Zonder het te beseffen zijn wij door al dat overbodige gepieker geneigd ons
leven te verkorten.
De vrouwen van Hunza hebben een bijzonder mooie huid. Ook hun kinderen hebben
prachtig gave huidjes, zonder een spoor van acné of andere uitslag of puistjes. Hun voedsel is
dan ook zeer eenvoudig en gezond; zij gebruiken geen suiker of een van die andere
„zegeningen der moderne maatschappij": ijs, snoepgoed of limonade.
Misschien is het voor u een grote geruststelling te vernemen dat onze huid niet te
lijden heeft van het verstrijken der jaren, maar om een geheel andere reden. De lijnen en
rimpels die zich omstreeks het twintigste jaar op ons gezicht beginnen af te tekenen worden
nog geaccentueerd door de dagelijkse portie stof, vuil, vet en make-up waaraan onze
gezichtshuid van uur tot uur is blootgesteld. Volgens de leer der fysiologie wordt de overmaat
aan vloeistof in het lichaam via de opperhuid afgescheiden. Deze vloeistof bevat een kleverige
stof die na de verdamping van het vloeibare gedeelte op de huid achterblijft. Deze
combinatie van vuilafzetting hecht zich aan de gezichtshuid vast en dringt diep in de huidporiën
binnen. Er ontstaat een ragdun laagje dat met het verstrijken van de tijd dikker wordt.
De gezichtshuid bestaat uit twee gedeelten, de opperhuid en de onderhuid:
1ste de huid wordt van binnen uit via het bloed gevoed. De onderhuid wordt gevoed via de
capillaire bloedvaten waardoor voortdurend bloed stroomt dat giftige en overtollige stoffen uit
het lichaam afvoert.
33