RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

Vermoeidheid en uitputting zijn de meest voorkomende klachten van onze tijd. We
gaan maar door, we durven niet op te houden en dit maakt ons wanhopig. De reden is niets
anders dan het ontbreken van een positieve geesteshouding, van een positief denken. Als wij
iets doen omdat wij er in geloven en omdat wij het willen en wij van te voren overtuigd zijn
dat het een succes zal worden, sluipt geen vrees ons onderbewustzijn binnen om onze energie
te doden en ons uit te putten.
De Hunza's blijven doorwerken zonder merkbare vermoeidheidsverschijnselen. Het is
een genoegen hen bij het werk of het spel of alleen maar bij het lopen gade te slaan. Zij lopen
eigenlijk niet, zij schijnen te glijden. De Mir vertelde mij dat
-------------------------
* Uit een artikel uit Readers Digest „Hoe te leven zonder vermoeidheid", samengevat uit
„Waarom zijn wij zo moe", door Marguerite Clark.
-------------------------
koeriers liever te voet de honderd kilometer naar Gilgit gingen dan te paard.
Ik ben een iets andere mening toegedaan en geloof dat een transportmiddel voor zulke
grote afstanden aanbevelenswaardig is, maar daar zijn de Hunza's het niet mee eens.
Zij die positief denken worden niet door zorgen overweldigd, want zij weten dat Zorg
een ondermijnend knaagdier is dat stevig in onze gemeenschap heeft genesteld. Als Zorg zijn
zig-zagloop door het menselijk lichaam kan afleggen, zal het de bron — of de drijfveer —
waaruit wij onze krachten putten vernietigen. Als een kurketrekker wringt de Zorg zich een
weg door onze ingewanden, waaruit zich in bepaalde gevallen een maagzweer kan
ontwikkelen. Zorg kan leiden tot hartzwakte, misselijkheid, verlies van eetlust, diarree,
uitslag, netelroos en puisten van allerlei kleuren en afmetingen en ook en zenuwinzinking,
hetgeen in het jachtige leven van de zakenwereld geen onbekend verschijnsel is. De Zorg kan
zich ingraven in ons onderbewustzijn, zodat de mens het vermogen verliest te reageren op
situaties die zich voordoen. Zorg doet alles groter schijnen, zodat het kleinste kleinigheidje,
bijvoorbeeld weersverandering of een snerpend geluid, dermate irriterend kan worden, dat het
lichaam zich in snikken en schreeuwen een uitlaat zoekt.
Het hierboven geschilderde portret van de Zorg is niet overdreven. De Zorg bestaat en
het is aan ieder van ons dit ondier in een privé-oorlog te bestrijden.
God schiep de mens naar Zijn evenbeeld en begiftigde hem met vele hoedanigheden
en bekwaamheden, waaronder de innerlijke kracht om zijn zending op aarde tot een goed
einde te brengen. Hij heeft ons alles gegeven wat wij nodig hebben om een gelukkig leven te
leiden in vrede, goede gezondheid, harmonie, overvloed en regelmaat. De Zorg echter is een
insluiper, die onmiskenbaar uit de andere hoek afkomstig is. De Zorg is inderdaad een euvel
dat steeds op een donkere nacht de rivier de Styx is overgestoken om het mensenrijk binnen te
vallen. De Zorg is in iedere natie geïnfiltreerd, behalve in het land van de de Hunza's. Daar
leven mannen en vrouwen zonder zorg. Geestelijke oefeningen zijn even essentieel als
lichamelijke,.
Als wij de Zorg willen liquideren, moeten wij dagelijks oefenen. Wij moeten geloof en
kracht tot ontwikkeling brengen door hen te laten werken, precies zoals wij onze spieren tot
ontwikkeling brengen door hen voortdurend te gebruiken.
Wij zullen geen onmiddellijke resultaten mogen verwachten, maar resultaten zullen er
komen. Leid uw pogingen in constructieve banen en als de bacteriën van het negativisme uw
bewustzijn trachten te infecteren, versper deze dan de weg door positieve gedachten als een
barricade op hun pad te plaatsen. Een negatieve en een positieve gedachte laten zich even
slecht mengen als water en olie.
116