RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

zilveren bestek en bijzonder zeldzaam porselein). Over de gehele lengte waren zilveren
kandelaars met zuiver witte kaarsen opgesteld. Nijvere handen hadden met de meeste zorg
fijnzinnige fruitmanden opgemaakt. Op ieder stuk tafellinnen was met goud het wapen van de
Mir geborduurd. Het fonkelend zilver, het flakkerende kaarslicht, de diepe, rijke kleuren van
het sappige fruit en het spiegelende oppervlak van het handbeschilderde porselein gaven de
kamer een sierlijk en feestelijk aanzien. Het leek heel wat meer op een diner in een van de
meest selecte restaurants in Beverly Hills dan op een maaltijd in een afgelegen vallei in Azië
op het dak van de wereld.
Het eten was verrukkelijk. De spijzen werden volgens alle regelen der kunst
opgediend; het menu vermeldde pepermunt-soep, een zachte, lichtgekruide lamskerrie met
rijst en verse groenten en groene onaangemaakte sla met een aparte kom saus van
druivenazijn en abrikozenolie, zodat iedereen naar eigen smaak te werk kon gaan. Het dessert
bestond uit ijs, gemaakt van sneeuw van de Himalayagletsjers en op smaak gebracht met het
gedroogde vruchtvlees van abrikozen. En vanzelfsprekend ontbraken de nodige soorten
chapatti's, het befaamde brood van de Hunza's, niet.
Na het diner begaven we ons naar de salon om nog wat gezellig na te praten zoals dat
meestal gebeurt, nadat men in een prettige sfeer een goede maaltijd heeft genoten. De Mir
sprak uitvoerig over politiek en gaf blijk uitstekend van alle wereldgebeurtenissen op de
hoogte te zijn. Hij volgt dagelijks via de kortegolf nieuwsuitzendingen uit alle delen van de
wereld en is bovendien geabonneerd op een groot aantal vooraanstaande kranten en
tijdschriften uit diverse landen.
Men gaat gewoonlijk om tien uur naar bed. De elektriciteits-“centrale”, een kleine
dieselgenerator (alleen voor het paleis) werkt tot 's avonds half elf. Wegens gebrek aan
brandstoffen kan men zich niet langer dan 3 uur per avond de weelde van elektrisch licht
permitteren.
Alleen in mijn kamer, opende ik het raam naast mijn bed en keek in de oneindige
duisternis van de nacht. Het was volle maan en de donkere lucht was bezaaid met flonkerende
sterren. De vallei was in een diepe stilte gehuld. De hele atmosfeer was vervuld van rust en
vrede, verweven met de ondoorgrondelijke mysteries van dit sprookjesland hoog in de bergen.
De volgende ochtend om zeven uur werd mij door een keurig geklede butler ontbijt op
bed gebracht. Minstens een uur lang genoot ik van de sterke kruidenthee, van het smakelijke
volkorenbrood en de overheerlijke abrikozenjam, die ondanks het feit, dat er geen suiker in
zit, toch zoet is. De Hunza's kennen alleen de natuurlijke suiker die het land oplevert. Hun
vruchten zijn ongelofelijk zoet en van prachtige kwaliteit. De boter was gemaakt van
geitemelk.
Mijn tweepersoons-bed stond onder een groot raam, dat uitzag op de Rakaposhi. Op
de glanzend gewreven vloer lagen Perzische tapijten. Twee gemakkelijke met rood fluweel
beklede fauteuils droegen nog bij tot de stijlvolle gezelligheid van het vertrek. Mijn kamer
bevond zich in de linkervleugel van het paleis, op dezelfde verdieping als de vertrekken van
de Mir en Rani.
Ik was in de wolken met mijn nieuwe verblijfplaats. Door de twee andere ramen
tegenover mijn bed speelden de zonnestralen een vrolijk spel en op vele voorwerpen in de
kamer. Mijn privé-badkamer was van alle moderne gemakken voorzien: er was koud
stromend water, terwijl dampend heet water in emmers op mij stond te wachten. Ik waste me
en kleedde me aan.
Aan mijn raam zoog ik begerig de frisse kruidige lucht op, waarin ik het pikante aroma
van snelstromende rivieren rook, en staarde vol ontzag naar de hoge, ongenaakbare
bergtoppen. In het dorpje beneden mij zag ik de bewoners in het hoge koren hun dagtaak
beginnen.
19