RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

Deze man was zo krachtig en levendig en bovenal zo wijs - - een natuurlijke wijsheid
voortkomend uit gezond verstand. Ik wilde nog meer horen en bleef dus rustig zitten, terwijl
ik hem aanspoorde verder te praten.
„De ware grondslag van het leven is de groei, niet het ouder worden. Het leven wordt
niet ouder. Het leven dat ons op tachtigjarige leeftijd doorstroomt is hetzelfde dat ons in onze
kinderjaren zoveel energie heeft gegeven. Het wordt niet ouder en het wordt niet zwakker. De
zogenaamde oude dag is niets anders dan de verslapping van de elan, van het geloof in het
leven en van de wil vooruit te komen. Ik ben 5tachtig jaar! Ik voel mij niet anders dan toen ik
twintig of veertig was. Niemand hier neemt ooit het woord ouderdom in de mond, niemand
hier zegt dat hij of zij ergens te oud voor is; men is natuurlijk nooit te oud om geluk te vinden
in het leven zelf. Ik ben in Gilgit op school geweest en heb daar veel geleerd uit uw dikke,
zware boeken, maar onze mensen hier leren direct van de natuur en zij weten wat goed voor
hen is."
Westerse geleerden zijn het er nu over eens dat het niet nodig is vroegtijdig oud te
worden en dat iedereen in staat moet zijn zijn jeugdige kracht terug te vinden in die gevallen
waarin zich nog geen ernstige ziekteverschijnselen voordoen. Het is een overbekend feit dat
onze lichaamscellen voortdurend worden vernieuwd. Er is een tijd geweest dat men dacht dat
de volledige vernieuwing slechts één keer in de zeven jaar voorkwam, maar nu staat vast dat
bepaalde cellen binnen een tijdsverloop van enkele maanden vervangen en vernieuwd
worden. Ons lichaam staat voortdurend dode cellen af en produceert steeds nieuwe.
Iedereen kan met deze wetenschap zijn voordeel doen. Om te beginnen moeten wij
goed eten, zodat de nieuw gevormde cellen sterk en krachtig zijn. Ons lichaam wordt tijdig
verjongd. Wij moeten ons lichaam en onze geest oefenen en onze emoties weten te beheersen.
Wij worden ouder omdat wij geloven dat dit zo hoort. De natuur brengt de
lichaamscellen voort; wij maken deze ondergeschikt aan onze denkwijze, zodat wij onze
lichaamscellen iets toedichten wat de natuur nooit beoogd heeft. Het wekt verbazing dat de
mensheid zich zo weinig geïnteresseerd heeft getoond voor het onderzoek naar de werkelijke
reden van de afbraak van de cellen.
Het leven is een eeuwigdurend proces van slopen en bouwen. In beginsel kent het
leven een volmaakt evenwicht, doch menselijke onwetendheid en menselijke dwalingen
hebben deze ritmische balans verstoord. Ons lichaam bezit een aangeboren, automatisch en
praktisch onbegrensd regeneratievermogen. Als wij het leven als iets eeuwigs en
onverwoestbaars beschouwen moet het mogelijk zijn tot in lengte van dagen geestelijk
gezond en fysiek fit te blijven.
Oud worden, onder welke prettige omstandigheden dan ook, is ouderwets geworden.
Dr. Joseph W. Still van de George Washington Universiteit in Washington zegt: „Ouder worden
is gewoon een ziekte".
Dr. Henry S. Simms van de Columbia Universiteit van New York, een van 's werelds
meest vooraanstaande deskundigen op dit gebied, stelt dat, "als iemand even gezond zou
blijven als hij op zijn vijftiende of twintigste jaar is, deze persoon honderden jaren zou blijven
leven". Hiermede bedoelt hij te zeggen dat de levensduur van elk schepsel afhangt van de
snelheid waarmee de lichaamscellen rijpen en afsterven.
Dr. Lord Taylor, een van Engelands meest prominente doktoren, zei in een
vergadering van het Hogerhuis in Londen in december 1961: "Indien de mensen alle ziekten
van hart en bloedvaten bespaard zouden blijven, zie ik geen reden waarom zij ooit zouden
sterven".
Als deze stelling op waarheid berust zou zij dan niet tevens het bewijs leveren voor de
Hunzatheorie dat de dood een kwestie is van eigen verkiezing?
Ook de Russen zijn op zoek naar de geheimen van het eeuwige leven. Een van hun
grootste geleerden, Wladimir T. Kuprevitsch, heeft gezegd: "Waarom zou de mens aan
46