RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

onder de jonggeborenen. De groep bleek zowel bij klinisch als bij post mortem
onderzoek vrij van ziekten te zijn. Natuurlijk kunnen sommige ratten een of andere
verborgen ziekte onder de leden hebben gehad, doch als dit zo mocht zijn, heb ik dit
klinisch noch microscopisch kunnen vaststellen.
Dit was echter niet het eind van zijn experimenten. In de tweede fase nam hij zieke
ratten en gaf ook deze een Hunza dieet. Ze werden allemaal beter. Vervolgens plaatste hij
groepjes ratten in een hygiënische omgeving en voedde deze met ingrediënten uit het menu
van de Indiase bevolking. De ratten die op diverse Indiase menu's moesten leven (rijst, peulvruchten,
gekookte groenten en toespijzen) werden al spoedig door allerlei ziekten en ellende
geplaagd. Bij meer dan 2000 op Indiase wijze gevoede ratten ontwikkelde zich oogaandoeningen,
zweren, huiduitslag, bloedarmoede, hart-, lever- en klierziekten en een groot aantal
maag- en darmstoornissen. Bovendien bleken de dieren last te hebben van haaruitval en
hadden zij een zwak gebit en beenderstelsel.
Bij latere proefnemingen gaf McCarrison een groep ratten een voeding die gebaseerd
was op het dagelijkse menu van de armste bevolkingsgroepen van Engeland: witbrood,
margarine, gezoete thee, gekookte groenten, ingeblikt vlees en goedkope jam. Bij dit
voedingsschema bleken de ratten niet alleen hun resistentie tegen allerlei ziekten te verliezen,
maar leden zij tevens onder nerveuze aandoeningen: „Zij waren nerveus en beten hun
verzorgers; zij leefden in onderlinge vijandschap en begonnen op de zestiende dag van het
experiment hun zwakkere broeders te doden en op te eten."
De Hunza's eten voornamelijk granen (tarwe, gerst, boekweit); bladgroenten,
aardappels en andere knolgewassen, erwten en bonen, peulvruchten, verse melk en karnemelk
(lassi); ongezouten boter en kaas; fruit en wel hoofdzakelijk verse en gedroogde abrikozen en
moerbeien; hoogst zelden vlees en terwijl zij een enkele keer druivenwijn drinken.
We willen nu de voedingswaarde van deze produkten nader bezien en onderzoeken
waarom de Hunza's hun dagelijks menu uit deze bestanddelen hebben opgebouwd.
Zij eten veel tarwe en gerst in de vorm van brood en koeken. Soms worden
peulvruchten met de tarwe vermengd, soms worden erwten, gerst en bonen vermengd en
daarna door het meel verwerkt waaruit zij een platte koek, de zogenaamde chapatti maken.
Hun maalmethode is geheel verschillend van de onze: wij vermalen gewoonlijk het koren tot
een fijn wit poeder zonder op waardevolle voedselbestanddelen te letten. De Hunza's
daarentegen laten niets van de graankorrels verloren gaan hetgeen een zeer voedzaam effect
heeft.
BROOD (Chapatti)
Het Hunzabrood is gezond, ongezuiverd, mogelijk zelfs wat grof maar zeer voedzaam. In de
dagen van de Amerikaanse pioniers werd het graan in kleine hoeveelheden voor dagelijks
gebruik op platte stenen gemalen, maar de bevolkingsexplosie dwong de voedingsexperts al
spoedig naar andere wegen om te zien. Er werden grote maalderijen gebouwd om de
benodigde enorme hoeveelheden bloem te produceren.
Elke graankorrel bevat een kiem. Deze kiem is het meest voedzame bestanddeel; maar
aangezien er ook oliën in voorkomen, wordt deze nogal snel ranzig, reden waarom de kiem in
het zogenaamde consumptieve meel niet voorkomt. Dit meel moet namelijk kunnen worden
opgeslagen, hetgeen door de olieachtige kiemdelen niet mogelijk is. Met behulp van grote,
stalen walsen wordt het koren fijngeplet. Vervolgens worden de kiemdelen van het meel
gescheiden, om de consument alleen het witte, poederachtige bloem te laten gebruiken. Het is
altijd mogelijk dat er van de kiem sporen in het witte bloem zijn achtergebleven. Om nu elk
52