RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

16. De geheime weg naar het geluk
Voor ik mijn reis naar Hunza ondernam, had ik al bijna tien jaar lang een studie van
dit land en zijn bevolking gemaakt. In alle publikaties over dit minuscule koninkrijk van een
eeuwig durende gezondheid, werd zoveel nadruk gelegd op de voedingsmethoden en
lichamelijke oefeningen, dat het geestelijke en het gevoelsleven bijna niet aan bod kwamen.
Tijdens mijn verblijf aldaar kon ik iets over de geestelijke kant van het Hunzaleven
leren. In feite is „leren" een foutieve uitdrukking — het enige wat ik behoefde te doen was
hen gade te slaan. De Hunza's beleven hun geloof meer dan welke andere groep mensen ter
wereld ook. Ik sta steeds weer opnieuw verbaasd over het niveau van hun geestelijke
ontwikkeling. De manier waarop zij de beginselen van hun godsdienstig denken in praktijk
brengen is ongeëvenaard. Godsdienst is voor hen niet iets waarover preken of lezingen
worden gehouden, neen, godsdienst is voor hen een levenshouding en zij beleven
dientengevolge hun godsdienst elk moment van hun aardse bestaan. Als u hoort dat in dit land
gevangenissen, jeugdcriminaliteit, crimes passionelles en politie onbekende begrippen zijn,
vervult u dit ongetwijfeld met verbazing, doch als u ooggetuige bent geweest van hun
levenswijze beseft u dat het niet voorkomen van misdadigheid iets heel normaals is. Het is het
natuurlijke gevolg van hun zeden en gewoonten, van het leven volgens de principes van alle
godsdienstige grondteksten, de Bijbel, de Koran en de Talmud. In Hunza kunt u getuige zijn
van daden van zelfopoffering, van tederheid en van broederlijke liefde; deze eenvoudige Godminnende
mensen brengen elke inspirerende boodschap uit de grote godsdienstige teksten tot
leven.
De geschiedenis van dit volk is op zichzelf een leerrijk exempel. In de vroegste
periode was het een land van struikrovers, een oorlogszuchtige natie, een volk dat rijke
karavanen plunderde. Het was een wild en woest leven, maar in elk opzicht vol
zelfbevrediging. Op een gegeven moment echter kwamen zij tot het inzicht dat vechten en
doden negatieve levensaspecten waren, dat zij vele goede waarden van het leven misten.
Binnen enkele jaren veranderde het land in een vreedzame natie van broederlijke liefde.
De les die zij ons hebben geleerd is eenvoudig: het is mogelijk. Een volk kàn een erfenis van
hebzucht, naijver en machtswellust over boord werpen. Het volk van Hunza heeft aangetoond
dat liefde, broederschap en een rijk geestelijk leven geluk brengen.
Zij vormen een levend voorbeeld van wat zovele hurnanistische leiders ons steeds
hebben voorgehouden: wanneer zij werkelijk leren elkaar te begrijpen in broederlijke liefde
en in oprecht leven, dàn zullen wij het Utopia vinden met een gemeenschap waarin alle
beloften van alle godsdiensten ter wereld tot volledige vervulling zullen geraken.
Het is mijn overtuiging dat alleen een onbesmette bodem, een zuivere geest en het
verlangen in broederschap met elkaar de toekomst kunnen redden. Dit is de les die het volk
van Hunza ons leert — de les uit het echte Shangri-La. Lang geleden hebben zij ingezien dat
de mensheid slechts in liefde, harmonie, gezondheid en geluk kan verder leven en gedijen,.
Wat ons betreft is het nog niet te laat — nog niet te laat om deze waarheid onder ogen
te zien: „Vergeefs bouwen wij de Stad als wij niet eerst de mens bouwen."
Voor het eerst in mijn leven voelde ik dat ik een werkelijk levensdoel had. Als mijn
boodschap van liefde, geloof, vrede lang leven u van nut kan zijn . . . zijn alle gevaren en
angsten van mijn reis de moeite waard geweest.
Geloof is iets wonderbaarlijks. Het is de bouwstof van verwachtingen Het prikkelt de
geest het vertrouwen niet te verliezen in het feit dat alle dingen mogelijk zijn; de Meester zelf
beloofde het: „Volgens uw geloof zult gij geoordeeld worden.” Geloof is een een vitale kracht
en het is onze taak ons geloof in constructieve banen te leiden.
120