RENEE TAYLOR DE HUNZA'S Het volk dat geen ziekte kent.

nemen af, de ademhaling en bloedsomloop werken onbelemmerd. De patiënt voelt zich lichter,
hij ademt en loopt gemakkelijker. In plaats dat het lichaam zijn krachten nodig heeft voor de
spijsvertering, kan het die nu aanwenden tot neutralisatie van giftige stoffen. Deze
opmerkelijke verbetering in de toestand van de patiënt vindt zijn weerslag in diens uiterlijk en
diens kunnen..... Het belangrijkste onderdeel van de behandeling was een vijfentwintig tot
dertigdaagse vastenperiode in combinatie met lucht- en zonnebaden.
De geschiedenis van de medische wetenschap vermeldt vele
voorheelden van door geneesheren voorgeschreven voedselonthoudingen. Hippocrates stelde
zevendaagse vasten voor en „Honger heeft een grote uitwerking op de aard van de
mens en kan beschouwd worden als het middel dat ziekte kan genezen.
In de negentiende eeuw echter kwam het vasten in een slechte reuk te staan. De ziekte
moest goed gevoed worden. Ook koortspatiënten moesten flinke hoeveelheden eten.
De voordelen van het vasten waren praktisch in het vergeetboek geraakt.
Thans is de onder medisch toezicht staande vastentherapie weer in ere hersteld — vele
artsen en vele onderzoekingen hebben onweerlegbare bewijzen van de grote therapeutische
waarde geleverd.
Dr. Maxwell O. Garten, die een rotsvast vertrouwen in het vasten heeft en onder wiens
leiding ik zelf mijn eerste vastenkuur deed, zegt:
Bij het begin van de vastenperiode grijpt het lichaam eerst terug op de voorraden
glycogeen (de zogenaamde spiersuiker). Als deze reserves verbruikt zijn, worden bepaalde
enzymen in de bloedstroom gestimuleerd en geïntensiveerd in hun vermogen om verharde
afzettingen te ontbinden. Omdat deze enzymen elke cel kunnen bereiken, wordt het resultaat
van hun vloeibaarmakende werking al spoedig merkbaar. Het cholesterol, dat als een soort
ketelsteen tegen de binnenwand van de bloedvaten aanzit, gaat smelten en wordt door het
lichaam als brandstof verbruikt. Hetzelfde geldt voor andere afzettingen, zoals urinezuur,
calciumcarbonaat en chlorine.
Onder de druk van de voedselonthouding, is de economie van het lichaam niet slechts
in staat "de klok terug te zetten" en de chemische samenstelling van de afzettingen te wijzigen,
maar ook om de samenstelling van de weefsels en organen zelf te revalueren. Tijdens het
vasten, zo kan gesteld worden, leeft het lichaam op eigen reserves.
In de Tweede Wereldoorlog was het probleem om zonder voedsel toch in leven te
blijven hoogst acuut. Wetenschappelijke experimenten toonden aan dat de Amerikaanse
soldaten het zestig dagen zonder voedsel konden uithouden. Na die termijn begint het lichaam
langzaam en geleidelijk af te sterven. Uit proefnemingen met dieren is gebleken dat het tijdstip
waarop het sterven door gebrek aan voedsel begint in wiskundige relatie staat tot het
lichaamsgewicht. Een muis met een gewicht van 180 gram sterft na zes dagen geen voedsel te
hebben gehad. Bij een hond van twintig pond ligt dit tijdstip op de eenenzestigste dag. Er is
reden om aan te nemen dat de mens het negentig tot honderd dagen zonder voedsel kan stellen,
mits normale condities van warmte, rust, frisse lucht, water en emotioneel evenwicht aanwezig
zijn.
Upton Sinclair, die een toegewijd aanhanger van het vasten was, schreef in een artikel in
Cosmopolitan:
Kunt U zich enigszins voorstellen hoe U zich zoudt voelen wanneer ieder orgaan in
Uw lichaam perfect zou functioneren ? . . . Ik heb nu al tien jaar lang mijn slechte gezondheid
en die van de mensen uit mijn omgeving bestudeerd en heb de oorzaak en de remedie
gevonden. Ik heb niet slechts een goede gezondheid hervonden, maar een perfecte gezondheid.
Ik heb een nieuw bestaan, een nieuw levenspotentieel gevonden, een gevoel van lichtheid,
zuiverheid en vreugde als ik in het menselijk lichaam niet mogelijk had geacht.
95