studiereeks22.pdf (2.64MB) - VRWI

STUDIEREEKS 22 309
EEn onDERzoEK naaR valoRISaTIE In DE hUmanE En SocIalE wETEnSchappEn
Op het mesoniveau van de kennisinstellingen wordt evenmin vrijuit gegaan op
het vlak van daadwerkelijke (h)erkenning van het belang van valorisatie van onderzoek
in de humane en sociale wetenschappen. Er is (in het bijzonder aan de
universiteiten, en dit zowel op het niveau van de instelling als op het niveau van
de faculteiten) gebrek aan waardering in beoordelings- en allocatiemechanismen
en aan ondersteunende incentives voor valorisatie en toegepast onderzoek in de
humane en sociale wetenschappen.
Op het microniveau van de individuele onderzoekers zijn de vaststellingen minder
eensluidend. Op basis van de crosscase analyse kan de grootst gemeenschappelijke
deler in de houding van de onderzoekers onder onze respondenten als
bedachtzaam positief worden omschreven: valorisatie van wetenschappelijk onderzoek
‘moet’. Het wordt als een sociale plicht ervaren, een democratische plicht
en/of de financiële verantwoordingsplicht. Maar men stelt duidelijk dat niet alle
onderzoek intentioneel (onmiddellijk) op valorisatie gericht moet zijn: toegepast
én fundamenteel onderzoek zijn belangrijk en moeten op gelijkwaardige en interagerende
wijze nààst elkaar bestaan. De interviews met de vertegenwoordigers van
de Interfacediensten geven evenwel aan dat deze bedachtzame oriëntatie op valorisatie
(nog) niet door alle (universitaire) onderzoekers wordt gedeeld. Zij wijzen
op individuele dispositionele drempels ten aanzien van toegepast onzerzoek, zoals
de vrees voor verlies van autonomie, onderzoeksplezier, ‘scientific leverage’ en visibiliteit
en de vrees om marktverstorend te werken. Verder wordt de in grote mate
gedeelde houding bij onze respondenten in de casestudies enigszins doorkruist
door verschillen in hun opvattingen over waar en hoe de gelijkwaardige, interagerende
relatie tussen toegepast én fundamenteel onderzoek dient te worden gere-