De zieke werknemer en privacy - College bescherming ...

De zieke werknemerHoofdstuk 6lijk overleg, indien relevant, worden besproken welke strategische en beleidsmatige veranderingenwellicht raadzaam zijn in het kader van het verzuim in het algemeen. Als een bedrijfeen SMT wil instellen, kan dit gezien worden als een besluit tot vaststelling van een regelingop het gebied van de arbeidsomstandigheden of ziekteverzuim. Op grond van artikel 27 lid 1onder d van de WOR is de instemming van de ondernemingsraad in een dergelijk geval verplicht.Wie aan een SMT deelnemen is mede afhankelijk van de grootte van het bedrijf en wat hieroverin het bedrijf is afgesproken. Veelal zal het de leidinggevende betreffen, een personeelsadviseur,de bedrijfsarts en eventueel bedrijfsmaatschappelijk werk of een arbeidsdeskundige.Op grond van de informatieplicht 262 dient de zieke werknemer door zijn werkgever of doorde bedrijfsarts wel tevoren geïnformeerd te worden over het feit dat zijn situatie besprokenzal worden in het SMT. De werkgever kan deze informatieverplichting ook vormgeven middelsalgemene informatie aan alle werknemers over het bestaan en de werkwijze van het SMT.De deelnemers aan het SMT worden niet gerekend tot diegenen die ‘direct betrokken zijn bijde behandeling’ (ook wel ‘functionele eenheid’ genoemd) dus ook ten aanzien van dit overleggeldt dat de bedrijfsarts aan zijn geheimhoudingsplicht is gehouden. De bedrijfsarts dientzich dan ook te beperken tot die informatie die hij aan de werkgever mag verstrekken, teweten de mate van arbeidsongeschiktheid, de verwachte duur, de functionele beperkingen ende eventuele aanpassingen in verband met de re-integratie. Gegevens over bijvoorbeeld deaard van de ziekte mogen in het SMT alleen worden besproken met uitdrukkelijke toestemming263 van de betrokken werknemer. Het is voor een goede werking van het SMT namelijkniet noodzakelijk over deze gegevens te beschikken. De bedrijfsarts kan zijn advieswerk ookzonder nadere medische achtergrondinformatie prima uitvoeren. Een werknemer heeft derhalvedaadwerkelijk de mogelijkheid zijn toestemming te onthouden (zonder de vrees voornadelige consequenties). De bedrijfsarts moet hem over deze keuzevrijheid informeren en magvanzelfsprekend geen druk uitoefenen om de toestemming te verkrijgen. Ook niet-medischevertrouwelijke informatie, zoals een scheiding of een drankprobleem, valt onder de geheimhoudingsplichtvan de bedrijfsarts (zie ook 2.4.2 en 6.3.3). En zo dient de bedrijfsarts er ookhet zwijgen toe te doen als een werknemer geen toestemming heeft verleend.Op basis van artikel 12 lid 2 Wbp zijn alle betrokkenen bij het SMT tot geheimhouding verplichtbehoudens zover de wet tot mededeling verplicht of uit hun taak de noodzaak totmededeling voortvloeit. Daarnaast is in artikel 21 lid 2 Wbp geregeld dat gezondheidsgegevensalleen mogen worden verwerkt door personen die uit hoofde van hun beroep ofkrachtens overeenkomst tot geheimhouding zijn verplicht. In de notitie van de NVAB overhet SMO staat het standpunt verwoord dat bedrijven nadere procedurele afspraken over deprivacy van de besproken werknemer dienen te maken 264 .6.3.8 werkgever , UWVNadat de werknemer dertien weken 265 ziek is geweest, moet de werkgever dit melden bij hetUWV. De werknemer ontvangt een afschrift van deze aangifte 266 . Dit kan gezien worden alseen vooraankondiging voor een mogelijke toekomstige WIA-aanvraag. Ook kan een werkgeverbij het UWV een aanvraag doen om een deskundigenoordeel te verkrijgen over bijvoorbeeldde vraag of er voldoende re-integratie-inspanningen worden geleverd of over de vraagof bepaalde arbeid als passend kan worden beschouwd (zie 3.9). De werkgever geeft daarbijgegevens door ter identificatie van de zieke werknemer (burgerservicenummer) en de eerstedag van de arbeidsongeschiktheid. De 13-weekstermijn is overigens niet van toepassing voor262 Artikel 33 Wbp263 Artikel 8 onder a Wbp en artikel 23 lid 1 onder a Wbp264 NVAB Notitie Sociaal Medisch Overleg. Een leidraad voor de bedrijfsarts, 1995265 Bij het sluiten van de tekst voor deze studie ligt er een wetsvoorstel voor advies bij de Raad van Statewaarin wordt voorgesteld om de termijn waarbinnen de werkgever het UWV op de hoogte dient te stellenvan een verzuimgeval te verlengen van 13 naar 42 weken na de ziekmelding. Tevens wordt in dit voorstelde sanctie voor de werkgever om 70% van het loon door te betalen (gedurende eenzelfde periode dat er telaat gemeld was) vervangen door een eenmalige boete van maximaal € 455 per werknemer.266 Artikel 38 lid 1 ZW87