Rregullimi i Kopshteve

paqes; edera ishte simbol i besnikërisë;
quercia ishte simbol i rezistencës fizike; etj);
prezenca e ujit (burim, pusi, ose shatërvani)
tregojnë rrjedhën dhe rigjallërimin e jetës në
kuptimin material dhe shpirtëror.
Parku sidoqoftë si një vend i shenjtë në të
cilin harmonia e gjelbërimit thërresin ato të
universit dhe një simbiozë komplekse
shoqëron kompozime të veçanta ngjarje ose
figura mitologjie dhe fetare, por edhe vend
teknikash dhe punimesh të të gjithë
materialeve që ishin në bazën e ndërtimit të
parkut.
5. Parqet në periudha të ndryshme
historike
Shumë qendra urbane të periferive psh të
Kazertës ose Beneventos pavarësisht
degradimit qe kanë pësuar me kalimin e
kohës, ruajnë me xhelozi parqe dhe oborre
historikë, një pasuri me vlera kombëtare nga
e kaluara pak a shumë e lavdishme. Bëhet
fjalë për parqe rreth vilave të vjetra të
ndërtuara në shekullin e kaluar për të
kënaqur dekorin dhe nevojat e shëndetit të
qytetit.
Për të dokumentuar se sa arti i kopshtarisë
është prezent në historinë e njeriut ashtu si
piktura etj duhet të gjurmojmë në kohë
historinë duke patur parasysh nga njëra anë
vlerat estetike, sociale,ekonomike, raportet
njeri-natyrë, qytet-fshat, kohë-punë dhe nga
ana tjetër duke marrë një model ideal qe
koincidon me sistemimin e oborrit tipik që
në atë kohë ishte në fazën e hegjemonisë
politike, kulturale të kohës (egjiptasit,
babilonasit etj).
Rregullimi i Kopshteve
10
Ky lloj hulumtimi tregon se këto parqe
ofrojnë njohuri për kohën, për artin e kohës,
dhe janë burim i rëndësishëm për arkeologët
që të nxjerrin të dhëna edhe për jetën në ato
zona. Këto të dhëna merren nga burime të
ndryshme; testet antike, arti figurativ që ka
ngalur nga ajo kohë dhe në disa raste edhe
me gërmimet arkeologjike.
6. Parqet e Persiane
Për popujt e orientit parqet dhe oborret e
zbukuruar ishin shumë të rëndësishme dhe
Perset vazhduan ta kultivonin këtë traditë të
mrekullueshme dhe në të cilat i konsideronin
pemët një element kryesor në modelimin e
tyre. Gjithashtu persët zhvilluan edhe
teknika të tyre origjinale dhe duhet të
theksojmë se për ta pemët dhe bimët kishin
një rëndësi fetare. Ishte pema e gjallë në
këmbët e të cilëve kalonte një vijë uji dhe
ishte edhe pema e mrekullueshme që
shëronte çdo sëmundje. Për persët mbjellja
dhe përkujdesja ndaj tyre ishte një diçka e
shenjtë dhe bënte pjesë e edukimit edhe
nëpër shkolla.
Pemët e larta vendoseshin rreth parqeve në
pallate, rreth varreve duke krijuar për ta
parqe për të vdekurit. Kështu psh varri i
faraonit Kiro ishte i rrethuar me pemë dhe i
biri i tij ia kishte përkujdesjen një familjeje
magjistarësh.
Kur Aleksandri i Madh i pa këto parqe vuri
re se pemët ishin rritur shumë por bimësia
ishte në gjendje të keqe duke i dënuar
magjistarët.