Rregullimi i Kopshteve

dhe parku mbulonte sipërfaqe rreth 16 mijë
m2 në të cilin hapeshin puse të thellë 1.5
metër.
Kishte një kanal kryesor dhe disa degëzime
të tij që të çonin ujë në të gjithë sipërfaqen.
Kishte gropa ku rriteshin edhe peshq
zbukurues. Një nga faktorët e zhvillimit të
parqeve ishte fakti që asirët ditën të
shfrytëzonin shumë mirë urat e lumenj që
përshkonin vendin, duke bërë që parqet e
tyre të ishin gjithnjë të lulëzuar. Parqet u
ndërtuan më tepër edhe për nder të
mbretëreshës Semiramidë që besohet se ka
jetuar në shek 9 pK.
9. Parqet kineze
Kina ka një traditë dhe histori shumë të
vjetër lidhur me parqet dhe ka një famë të
mirë në historinë botërore. Ky vend shënon
se si park të parë të ndërtuar e daton rreth
3000 vjet më parë në kohën e dinastisë.
Parqet urbane kineze mbulonin pallatet e
perandorëve në të cilën kombinohej bukuria
natyrore me atë artificiale të ndërtesave. Në
parqet kineze kodrat dhe uji, lulet dhe
pemët, korridoret dhe tavolinat ishin të
shpërndara në mënyrë të rafinuar.
Parku kinez mbulonte tre aspekte; qeverisjen
të bazuar mbi realitet, përgjegjësinë sociale
dhe rëndësinë e vlerave estetike dhe
domethënien politike. Tempulli Taoist,
tempulli Yamnongua etj janë përfaqësues të
këtij konceptimi. Ndryshimi midis
kopshteve kineze dhe atyre orientalë
konsiston në faktin se këta të fundit i jepnin
më shumë rëndësi principeve gjeometrike
dhe matematike dhe janë të ndërtuar
kryesisht nga ndërtesa, ndërsa kopshtet
Rregullimi i Kopshteve
14
kineze janë të bazuar mbi peizazhin natyror,
shijimin vizual nga frekuentuesit dhe nga
harmonia midis natyrës dhe njeriut.
Figure 1.6. Pamje e kopshtit kinez
Kopshtet e Sozhuit janë futur në vitin 1997
në pasurinë botërore të UNESCO-s
përfaqësojnë karakteristikat artistike të
arkitekturës së parqeve kineze. Kanë një
histori mbi 2000 vjeçare por sot kanë mbetur
shumë pak. Kanë një sipërfaqe të vogël, me
skena ujore, male e zogj, tarraca pemë e
shkurre ornamentale.
Figura. 1.7. Pamje e parkut kinez te
Suzhusw