Rregullimi i Kopshteve

shpesh dhe rregullisht, sidomos në kohë
thatësire.
Nga praktika është vërtetuar se për çdo dru
të porsambjellë janë të nevojshme 20-30
litra ujë, ndërsa për çdo shkurre 10-15 litra
ujë të llogaritura këto për çdo vaditje. Drurët
e mbjellë në trotuaret e rrugëve të shtruara
me shtresa të papërshkrueshme nga ujët
(asfalt, beton etj) gjatë stinës së verës, duhet
të vaditet 3-4 herë me nga 100-150 litra ujë
për çdo dru, pavarësisht nga reshjet që kanë
rënë gjatë vitit.
Para vaditjes toka përreth trungut të drurëve
duhet të shkriftohet mirë me qëllim që uji të
thithet më mirë. Gjatë shkriftimit një pjesë e
tokës hidhet nga njëra anë e gropës dhe
mbas vaditjes kjo pjesë hidhet përsëri në
gropën e vaditur, me qëllim që të pengohet
avullimi i shpejtë dhe formimi kores së
tokës. Sasia e ujit që duhet përdor për
vaditje përcaktohet edhe nga lloji e përbërja
e tokës. Kështu toka ranore si më të
përshkueshme nga uji vaditen më shpesh,
kurse ato të rënda-argjilore vaditen më rrallë
e me më pak ujë. Në tokat shumë të
ngjeshura, të cilat e përshkojnë ujët me
shumë vështirësi, rreth e qark trungut të
drurëve të mbjellë duhet të mbajtur ujët me
qëllim që toka ta thithë atë për një kohë
relativisht më të gjatë.
6. Krasitja e drurëve dhe e shkurreve
dekorative. Krasitja e drurëve dhe
shkurreve dekorative bëhet për formimin e
kurorës për forcimin e lulëzimit, për
ripërtëritjen dhe për pastrimin e tyre. Koha
më e përshtatshme për krasitjen është
periudha e qetësisë (vjeshtë dhe pranverë).
Rregullimi i Kopshteve
106
Krasitja mund të bëhet edhe gjatë kohës të
vegjetacionit, vetëm atëherë kur kërkohet që
të përforcohet lulëzimi për vitin e ardhshëm.
Krasitja gjatë dimrit nuk këshillohet mbasi
në vendin e prerjes rrezikohet ngrirja e
indeve dhe kjo mund të shpjerë deri në
tharjen e plotë të degëve të krasitura.
Gjatë krasitjes, degët duhet të priten me
kujdesin më të madh për të mos shkaktuar
asnjë plagosje ose zhveshje të lëkurës. Për të
mënjanuar këtë, degët e mëdha duhet të
priten dy herë, një herë në 30-40 cm, larg
trungut dhe herën e dytë rrafsh me trungun.
Degët e holla priten me gërshërë ose thikë
krasitëse, kurse të mëdhatë me sharrë
krasitëse. Vendi i prerjes duhet të bëhet i
lëmuar, i barabartë dhe i pjerrët nga ana e
jashtme e degës së prerë, me qëllim që në
vendin e prerjes të mos qëndroj pikë uji, e
cila mund të bëhet burim kalbëzimi ose
infeksioni për vetë bimën. Kur degët janë të
holla, deri në 2 cm, mbas krasitjes, ato e
mbulojnë shpejt me kallus vendin e prerjes,
dhe rritja e tyre vazhdon normalisht. Por kur
trashësia e degës i kalon të 2 cm, atëherë
vendi i prerjes duhet të lyhet me bojë vaji
ose me melhem kopshtarie.
Është e detyrueshme që gjatë krasitjes, pjesa
e poshtme e vendit të prerë, të jetë në një
vijë të drejtë më sythin, kurse pjesa e
sipërme në një vijë të drejtë me majën e
sythit. Në rast se ky rregull nuk mbahet
parasysh, vendi i prerjes, nuk mbulohet me
kallus dhe sythi thahet.
Është vërtetuar se jot ë gjithë drurët e
shkurret e durojnë njëlloj krasitjen. Më mirë