C - Notes du mont Royal

n6 TRÏSTIÏJM LIB. II, ELEG. UNICA. (v. *53.)
El dedimus tragicis scriptum regale cotharnis;
Quœque gravis débet verba colliurnus liabet.
Diclaque snnt nobis5 quamvîs manus ultima cœpto
Defuit, in faciès corpora versa no vas.
Àtque utinam revoccs animum paulisper ab ira5
Et vacuo jubeas bine tibi pauca legi!
Pauca, quibus prima surgens ab origine muadi5
lu tua deduxi tempora, Ceesar, opus :
Àdspicias, quantum dederis mihi peetoris ipse,
Quoque favore animi teque tuosque canam.
Noi\ r ego mordaci destrinxi carminé quemquam 5
Nec meus ullius crimina versus habet.
Candidus a salibus suffusis relie refugi :
Nulla venenato litera niista joco est.
Inter tôt populi, tôt scripti millia nostri5
Quem mea Caîliope laeserit, un us ego.
Non igitur uostris ulium gaudere Quiritem
Augurer, at inultos indoluisse5 inalis;
Nec mihi credibile est quemquam insultasse jacenli,
Gratia candori si qua relata meo est.
liis precor, atque aliis possint tua numina flecti ?
O pater, o patriae cura salusque tuae :
Non ut in Àusoniam redeam (nisi forsitan olim,
Quum longo pœnae lempore victus eris);
Tutius essiliunij pauloque quietius oro,
Ut par delicto sit mea pœna suo.