C - Notes du mont Royal

344 TRISTIUM LIE. V. ELEG. XIV.
ELEGIA QUARTA DE
ÂRGUMENTUM.
In bac ultima elegia uxori immortalitatem pollicetur poeta; dicitqiie multas
fore, quœ, quannis eam miseram esse exislimenl, illi tamen iavideant, et
felicem adpellenl : simulque ostendit, lîibil a se majus prœstari potuisse.
Quod quum ita sit, eam liorlatur, ul in fide permaneat, ne a quoquam jure
accusari queat : exempîisque etiam probat, ejusmodi iidem erga maritos
nulle unqiiam a;vo taceri solitam.
QUAKTA. tibi dederint noslri monumenta libelii ?
O mihi nie conjux. carior, ipsa vides,
Detrahat aucloii multum fortuna licebit;
Tu tamen ingenio clara ferere meo:
Bumque legar, inecum pariter tua fama legetur;
Nec potes in mœstos oninis abire rogos.
Quumque viri easu possis miseranda videri,
Invenies aliquas, quas quod es5 esse velinL ;
Quas le 5 nostrorum quum sis in par Le malorum,
Felicem dicant, invideantque tibi.
Non ego divitias dando tibi plura dedissem :
Nil feret ad mânes divitis umbra suos.
Perpetui fructum donavi nominis; idque,
Quo dare nil potui munere majus, habes.
ADDE quod, ut rerum sola es tutela mearuin,
Ad te non parvi venit honoris onus;