C - Notes du mont Royal

i58 t TRISTÏUM LÎB. III, ELEG. YÎL (v. x9.)
ErgOj si rémanent ignés tibi pectoris idem,
Sola tuum vates Lcsbia vinceL opus.
Sed vereor. ne te mea nune fortuna reiardet.
Postque meos casus sit tibi pecius iners.
Dura licuit, tua sa?pe mibi, tibi nostra legebarn;
Sœpe lui judex5 saepe magisler eraui :
Àut ego prabebam factis modo versibus aures,
Àut, ubi cessaras, causa ruboris eram.
Forsitan exempta. quia me lassere libelli5
t
Tu quoque sis pœnae fata secuta meae.
Pone; Perilia, metum; tantummodo femina non sit
Dévia, née scriptis discat amare tuis.
ERGO desidiœ remove, doctissima, causas,
In que bonas artes et tua sacra redi.
Ista decens faciès longis vîLiabitur anois?
Rugaque in antiqua fronte senilis eril;
F- 1
Injîcietque manum forma? damnosa senectus
Quae, slrepitum passa non faciente5 venil*; 5
Quumqaeaaquis dicet : Fuit hsec formosa; doiebis.
Et spéculum mendax: esse querere tuum.
Suul tibi opes modicas, quum sis diguissima magnis :
Finge sedimmensis^censibus esse pares:
Nempe dat id cuicumque libet fortuna, rapitque;
Irus et est subito, qui modo Grœsus erat.
Singula quid referam? nil non morLale tenemus,
Pectoris exceptis ingeniique bonis.
Eu ego, quum palria careara, vobisque} domoque,
° Raptaque sint, adimiquas potuere, miliij*
s