Euskal Literatura IV

Berrogei ta amasei urte zituela, Bermeo'ri agur egin eta
Miren Biotzeko Semeak Agurain (Salvatierra)'n zeukaten aztetxean
sartu zan. Antza danez, A. Arriandiaga elantxobetarrakin,
garal artan Madrid'en zegoen agintaritza nagusiaren idazkari
zanarekin zeukan txera ta maitasunarren artu zuen erabaki ori.
Dana dala, guztia bertan bera laga ta lekalde egin zitzalgun,
zeuzkan gauza guztietatik bere Harmonium aundia ta bere Liburutegiko
batzuk, besterik eraman gabe. 1927-8-15'an egin
zuen bere profesa.
Ondoren Aranda de Duero'n, Kalaorra'n eta Oskabarte
(Santo Domingo de la Calzada)'n ari izan zan aspertu barik
bere eliz-lanbidean: altortu, erakutsi ta Berri Ona zabaltzen.
Ala ere, Errioxa'n, Karaero aldean eman zituen mixio gogor
batzuen ondoren, galxotu zan; eta 1931-1-12'an, atseden apur
bat artu nalrik, Balmaseda'ko ikastetxera baztertu zan, eta ementxe,
bi illabete geroago, 1931-3-3'an il zan santu antzean.
EUSKALTZALE.—Artia erri panpoxean, euskera ere panpoxa
egiten dute bertakoak. Gisa ortan A. Albizuri'k ere. Maite zuen
bere izkera, ta izlaritzari ezezik, idazteari ere ekin zion. Ona
utzi zizkigun liburuxkak:
1) Josu'ren Bijotz Deunari Bederatzi-urruna (Bilbao,
1917). Grijelmo'ren irarkolan. 16 orrialde.
2) Alboniga'ko Ama Deunaren Bederatzi-urrena (Bermeo,
1925). Gaubeka'ren irarkolan. 40 orrialde. Etzion bere izenik
jarri.
Orrelaxe du beste lan pillotxo bat «Euzkadi», «Euskal Esnalea»,
ta olakoetan. Kezka bizia zeukan, ozka, euskerearen biziari
buruz. Nasturik ikusten zituen, an gizaldi onen asieran,
euskaldun geienak, «eta geure euzkera doya —dio— lots beterik,
igeska geugandik. Laster gaur baño maitetasun geyago
ezpadau idorotzen geure artian, ilgo da. Eta autortu biarko dogu
geu-geronek erijotzia emon dautsagula. Auxe bai dala zorigaiztua!»
(RIEV, 1907, I, 624 orr.). Bera sabindarra izanik ere,
begi onez ikusten zuen J. Urkixo'k zuzenduriko RIEV.
123