Euskal Literatura IV

(1935) Loramendi goratuz ospatu zanera bialduak: L. Jauregi'ren
Maite opari saritua. Zazpigarren Olerti-Eguna Lekeitio'n
(1936-6-28) izan zan, Azkue aita-semeen omenez: Iñald Otamendi'ren
Giza-adiñak garaille. Etzan libururik osatu. Aritzadarrez
sarituaren lana ezezik, orren inguruko besteen onenak
ere liburua aberastutzen zuten. Ale oiek, beraz, guztiz bikaiñak
dituzu.
Itzaurrea beti Aitzol'ena da, olerkari sari-irabazlearen irudia
goretsiz egiña seguraz ere. Onela zesan lenengoan: «Oraingoan,
euskaldunak gure izkera apaindu eta aberastu bearrean gera.
Eusko-elertia oparotsuenetakoa ez bada ere, ez da askok uste
lezateken bezin argal eta makala. Euskalzaleak alaz guztiz, gure
elertiari mendu gazteak txertatuaz sendotu nal luteke. Ortarako
biderik egokiena ordea, olerti galari eragitea zaigu. Goitar indar
meea, almen-biotzetan, darabilkiten gazte azkarrak bal ditugu.
Gure sorterrian olerkariak, eta ugaritsu, ale mardulak bezela,
sortzen ez ba dira, euskera loretsu, kemen-biziz indartua eta
euskaldunen ezpalñetan irribar antzera ikusi bearrean, oraindik
argal eta beartsu luzaroan aurkituko degu. Olerki oparo ugaritsu
gabe euskera ez da ernaituko, iñungo izkerarik poesi-neurtitzik
gabe garaitu ta sendotu ez dan bezela». (Eusko-Qlerkiak,
1930, 4 orr.).
Olerkariak dira, bere iritziz, edozein izkuntza edertu ta bizkor-azten
dutenak. Onela darrai: «Ele apain, bigun, biurri, irudiz
errez, adiz sakona, idazle lumetatik arin, aizetsu eta leun
ixurtzeko euskerari beste biderik ez dagokio. Izkera-langille
bearrenekoak, olerkariak dira. Oiek ele gogor eta gordiña, olaetan
burni goria meetzen duten eran, bizkortu eta gozotzen dute:
oiek irudi biziz, asmaketa zorrotzaz, eta amets-ereduz aberastutzen
dute; oiek itz joskera berri-arrigarriak sumatzen dituzte.
Idazleak aisago eta errezago ibilli ditezten, olerkariak, erdikaldi
nekeak igarota, buru-auste gorriak ikusita, izkeraren bide zabalak
idikitzen dituzte» (Loc. cit. 4 orr.).
275