Euskal Literatura IV

u bezela. 1932'garreneko zemenditik 1935'ra bitartean osotuak
dira, asko lendik ere «Ekin»-en eta, argitaratuak. Orduko, ots,
Errepublika aldiko gizon eta gauza askotxo darabilzki darda
gaiñean; ala ere, berak ez du iñor mindu nai. Onela idazten
du berbaurretxuan; «Ondasun andia da umore ona, Jainkoaren
adizkidetasunaz baterakoa danean. Olangoxe umore ona, Jainkoaren
adizkidetasunezkoa, euki gura neunke neak beti. Jainkoak
Berak gura izan dagiala neuk eta zeak, irakurle maite
orrek, beti beti olangoxea eukitea. Ta itxi daigula Berak, biar
zelango bidetik ibilliko direan eztakigula, gaur, geure ustez,
bide okerretik dabiltzan lagun urkoen gauzen alderdi barregarria
ikusiaz ta erakutsiaz, barretxu bat edo beste egiten ta eragiten.
Euroi, bide okerretik, geure eritxian, dabiltzanoi, ez beste
edozein bidazti bide okerrekori..., ezta Jainkoaren Beraren
gauzen aurka dabiltzala euron aboz diñoela, agiri-agirian bide
okerretik dabiltzanoi be... gorrotorik bape ezteutsegula. Jainkoak
Berak gura dau olantxe ta... Barreagaz, ez bearrean atzetik
ez aurretik, ez deitela sortu neugan ez zeugan eurokanako
gorrotorik, irakurla maltea» (5 orr.).
Emen daukazu Zamarripa'ren lana. Beronek adierazten dizunez,
euskal kezkaz bizia duzu. Iltzear zekusan euskera, biotzez
maite zuen izkuntza, ta eliz-ardurak uzten zizkion une
guztietan ortan ari oi zan, euskera ikasi, idatzi ta erakusten.
Lan txalogarria noski!
IRITZIAK.—Atsegin zitzaion dudarik gabe erriari agotik zerion
izkera, Asua'koa ta Bermeo'koa batez ere. Bere idaztietan
orixe erabilli zigun geien bat. Azkue'ri, bere iztegi nagusia
osatzen zebillelarik, Onalndia'k eta Zamarripa'k —orrela diosku
Iztegiaren itzaurrean, XI'garren orrialdean— lagundu zioten
Txorierri aldetik. Gero, erri oietako esakun eta irtenddi ta
itz txanbeliñez, galñez eragiteraiño mukurutu zizkigun bere iru
idazti parreragilleak bereziki.
129