Euskal Literatura IV

utzi ez nai otoitza ta erlijioa, ta bestetik arima barnean alako
goibel ixil bat «bethi zirikan ari zitzaiona». Jo zuen ara ta ona
argi-eske; baiña etzuen bear aiña jardespenik izan.
1894'ko azillean Bordele'ra jo zuen medikuntza ikastera.
Itxura danez, alere, lanbide ori ikastera baiño bere izatea jakituriz
joritu-naiak eramana geiago joan zitzaizun. Uri artan
Haeckel, Nietzsche ta olakoak irakurri zituen, kiratsa zerioen
liburuak noski. Onek kalte izugarria ekarri zion, fedeari buruz
batez ere. «Ordutik —diosku P. Lafitte'k— sortu zitzaion de~
nek ezagutzen ginion barneko ilhundura hits eta eztia». Ikasi
zuen, alere, gogotsu bizi osoko ogibide izango zitzaion karrera,
medikutza, ta azkenez irakasle —Doctor— tesisa egin bearra
izan zuen, eta euskal kutsuko gai bat autatu zigun ortarako:
«Quelques remarques sur le Joueur de Pelote», au da, pelotarien
gorputz-aldarte ta gaixotasun bereziez zeaztasun batzuk.
Lan ederra. Lau mediku nausik 1901'an onartu zuten aren lana.
Geroztik sendagille egiña duzu.
Bere sendia —gurasoak eta zazpi seme-alaba— Ameriketatik
etortean Lekorne'n kokatu zan. Eta J. Etxepare'k ementxe egin
zuen lau urtez bere medikutza; ondoren, Aldude'n beste ogei
bat urte. 1914-1918'an Europa'ko gerran guztiz egoki bete
zuen bere egitekoa, eritu ta gaixoekin. Zori txarrak ere, gaiñera,
maiz ekarri oi ditu ondore onak, eta Etxepare'ri, oiñaze tartean
bear bada, fede-argiak biziago ikutu zion eta, arrezkero,
Alemani'ko jakintsu ta filosofu illun-beltzak saiets utzirik, beste
gizon bat agertzen asi zan. Lafitte jaunak: «Noizean behin
laiñoak jinen zaizko berriz ere gainerat, ximistak ere ihurtzuri-eskainka;
bainan bethi goxoago, bethi ederrago, betbi xuxenago
eta azkenean egiago agerturen zaizko fedearen argi bereziak».
Guda ostean, ezkondurik, Kanbo'n jarri zan miriku. Len
Lekorne'n eta Aldude'n bezela, emen ere bere eginkizuna alik
eta ongien beterik, ongille aundi izan zan beti. Osagillea ta apaiza,
antzekoak dituzu; ark gorputza du osatzen, onek arima. Ez
389