Euskal Literatura IV

»Oia.—Yatorra, gauzak berak dakarrena. Egi-zirrara sartzen
du barnean.
»Mendi-gaña.—Aski polita. Olerkari on batek bere dunik
uka ez lezaken adiñakoa; baiña liburu onek olerki aulik ba lu,
nere ustez aulena.
»Zeru-azpia.—Xoragarria. Prantzesetik mamia dun arren,
euskal-axal goxoa du.
»Aldakeri.—Idurimen yostanaia ta adimen zailua du egilleak.
Olerki au bulkoz yoria ta gizon oartuarena da.
»Xabiertxo'ren eriotza.—Bikain bikaiña. Aita siñiste berodunak,
semetxo yaloberria garai artan il zalolarik», egiñikoa.
»Neskatx urdin-yantzia.—Goxoa, errexa, ugaria, zailua, laisterra.
»Bultzi-leiotik.—Zirrara ematen du egiaren egiz. Galari dagokion
bezaini zailua ta lalsterra da.
»Paris'ko txolarrea.—Oartua ta zirrarakorra ageri zaigu ontan
ere. Izkuntza mendean du, euskeraz iñork ba du. Ederraren
susmo bizi bizia du.
»Otartxo utsa.—Selgas'en La cuna vacia gogora dakar idazpuru
cnek, baiña ez olerldak. Meaxka da, ez ordea belaxka. Beti
dugu gizakia ta beti euskotar gure Lizardi.
»Agur!—Buruzkoegia dirudit. Ba ditu olako beste zenbalt
ere. Biotzaldiari noizpenka indarra ken lezaio.
»Bio.tzean min dut.—Bere aldikoa da. Emen agertzen ditu
doairik garalenak batean.
»Zuaitz etzana.—Bikaina, oartze aundikoa. Zugatzaren bizitza
yator yalkia dago. Au egin duna ez ote litzake antzerkigille
ere? Bizitzaren eta giza-biotzaren ziskuak ezagunak edo ditu.
»Urte-giroak: I. Bizia lo.—Ugaria, oartzez yauntzia, berekia,
egitsua. Ni bezelako baso-semeari ere ozki eragiten dio. II.
Sagar lore.—Aurrekoaren kidekoa, iduripenez aberatsa. III.
Baso itzal.—Lenaren antzekoa. Tolosa'ko Olerti yaiean sariztatua.
Lau urtaroeri dagozkion olerki oetan, gizon umoa ta ago-
292