Euskal Literatura IV

Gure aditza azaitzean, adizki zuzenak, au da, «ni jausten
naiz», «nik ekartzen ditut»; naiz gauzak, «nik liburua ikusten
dut», nalz izen-ordezkoak, «nik ikusten zaitut», bakarrik sartzen
ditu lenengo maillan. Beste zalilagoak, berriz, ez ditu sartzen
oralndik. Mugaz bestekaldekoal Lapurdi'ko euskera irakasten
die; ta, au egiterakoan, egite-malllan biderik egoki ta
errezena opa zuen, erria itz-egitera ta irakurtzera jarri ezezik,
ola euskal elertia ere duindu zedin. Jakintza malllan egin zuen
lana ere gutxik bezela euskera ikasi ta azterturik, txalogarria
izan zan. Ain zuen ere, jakintza maillan burutu zuen ikaskizuna,
euskera xeetasun osoan zekian euskalari aundiaren lana danik
ezin dezake iñork ukatu.
(Ikus Yurre'tar Julen A., Egan, 1964, 1-6, 134 orr.; Balentin
Berriotxoa Anaia, BAP, 1964, 323 orr.; L. Villasante, HLV, 397 orr.;
Auñamendi, Literatura, III, 439 orr.).
11.—JON GURUTZ IBARGUTXI AGIRRE (1883-1969)
Euskaltzalndia —1969-9-21'an— Donosti'ko Aldundegian
bere Urrezko Eztalen oroitza ospatuaz bildu ta, ixilleko batzar
ondoren, agirikora etorri zanean, izpar goibel bat jakin-erazi
zuen maiburuak. Onela dio orduko agiriak: «Lekuona jaunak
pixka batean alde egin bear zuala, ta Aita Intza jarri zan billerako
buru. Asiera, berri illun batek eman zion gure jardunari:
Ibargutxi'tar Juan apalza, euskaltzain zaarretakoa, illa zala.
Aren dolumiña adierazi ta lagun joanari bere omena egin zitzalon
(G. B.)» (Zeruko Argia, 1969, iraillak, 28).
Omena merezi zuen, bai, Ibargutxi'k. Eta merezi du gaur
ere. Eta etzalo eman oralndik, bear alñako giro ta aunditasunean
beintzat. Merezi du, ala ere, urte zenbaitez eta ederto
euskal soroan gcldatu zigulako. Orixe'k ontaz: «Matxinada
aurreko urtietan cndo ezaguna gendun Bizkai-Gipuzkoetan
Ibargutxi'tar Jon Gurutz iauna, «Jaungoiko-Zale» ta «Ekin»
60