Euskal Literatura IV

Onek, eta M. Zarate'k ondoren, Aita I. Omaetxebarria'k
eta Villasante'k bere elerti-kondairan egotzia, bir-esaten dute;
au da: bizkortasuna palta zaiola Eguzkitza'ren prosari. Zergatik?
Idazterakoan, bear bada, bai iztegian eta bai joskeran,
bere buruari lege ta bide garbiegiak ezarri zizkiolako. Esanak
esan, Eguzkitza beti duzu idazle jator, garbi, landua. Zein gaiari
zein izkerari gagozkiola, ba-dugu zer ikasirik lemoar jakintsuaren
idatzietan.
(Ikus Euskera, 1953, I, 39-40; S. Onaindia, MEOE, 706 orr., ta
Kardaberatz'i Omenaldia, 123 orr.; I. Omaetxebarria, Euskera, 1959,
314 orr.; L. Mitxelena, HLV, 1960, 153 orr.; L. Villasante, HLV,
1961, 354 orr.; K. Etxenagusia, Euskal Lorategia, 1965, 231 orr.; Gabin
Garriga, Bol. Amer. E. V., 1966, 14 orr.; Mikel Zarate, Bizkai'ko
euskal idazleak, 1970, 163 orr.; Auñamendi, Literatura, III, 215 orr.;
Jon Bilbao, Bibliografia, III, 95 orr.).
4.—BIKTOR GARITAONANDIA ARIÑO (1876-1929)
Gorputz eta gogo, ona, nolatan ikusten duen Irure'k euskaltzale
bizkor au: «Txikia ta lodi xamarra; arpegia lerden ta
zabala; gcrrizkak matrallak; begiak aundi ta alaiak; irriparrakin
apaindutako ezpanak. Biotza sendo ta egin-zalea; izatez baikorra;
etorkizunei, nola-naikoak izan, irripar eztitsu batekin agur
egiten oitua; biotz-bera ta adiskideentzat adiskide zintzoa ta
esku-zabala; lanean iraunkorra ta porrokatua; euskalzale ospatsu
ta jakituna; apaiz gogotsu ta arduratsua; euskaldun jatorra,
euskaldun utsa».
Zaldibar'en jaio zan 1876-3-6'an. Beronen aita erriko maixua
zan-eta zori ta adiñuntza ederrak izan zizkigun len-ikasketak
errian bertan pcliki asko osotu al izateko. Zeruak abots
ederrez aberastu zuelako, kantua (solfeua) ta abesten ere umetatik
ikasi zuen, lenengo Ermua'n eta Durango'n gero. Gaztetxu
zala, amalka urteko, Orduña'ra joan zitzaigun, Aita Josulagunen
ikastetxera, abeslari ta ikasle antzo: emen ikasi zuen ba-
2.9