2819 NSDO NL Cover - Commissie voor de milieueffectrapportage

Het Agnietenoverleg 59 meent dat, afhankelijk van het onderwijsniveau,
er meer gestreefd moet worden naar participerend leren. Het
gaat niet alleen om kennis verwerven maar ook om kennis delen. Net
zozeer is niet alleen het vinden van antwoorden een belangrijk aspect
van kennis: het kunnen formuleren van problemen zou wel eens van
een veel grotere betekenis kunnen zijn voor een duurzame ontwikkeling.
Daarvoor zijn deels andere competenties nodig. Voor een
duurzame ontwikkeling is het voorts van belang meer interdisciplinair
te leren denken (en spreken). Nu staat het (mono)disciplinaire
meestal centraal. Formele en informele leeromgevingen dienen meer
in elkaar over te lopen. Samengevat komt het op het volgende neer:
> Maatschappelijke competentie:
bewustzijn en besef van
de maatschappij en het op
waarde kunnen schatten van
verschillende belangen.
> Technische competentie:
duurzaamheid binnen
bestaande disciplines.
> Interdisciplinaire competenties:
samen kunnen werken
met vertegenwoordigers van
andere disciplines. Zodat
mensen de reikwijdte en de
beperkingen van de eigen
discipline leren
onderkennen. 60
> Interculturele competenties:
samen kunnen werken met
mensen van andere culturen,
om inzicht te krijgen in de eigen
cultuur en andere culturen.
> Systeemcompetenties: kennis
en competenties om systeeminnovaties
te ondersteunen
en te kunnen werken aan
transities.
Ook in het kennisbeleid moet er ruimte voor bottom-up initiatieven zijn. De
overheid moet daarin stimulerend optreden. De samenwerking tussen onderwijsinstellingen,
niet-gouvernementele organisaties en bedrijfsleven zou
verder versterkt kunnen worden. Het samenbrengen van verschillende disciplines
in een sterke netwerkstructuur en daarmee een gezamenlijk leerproces
is een noodzaak. 61
Er was een redelijk grote consensus dat veel kansen onbenut blijven. Dat zou
vooral komen omdat het beleid niet coherent genoeg is, niet op de lange termijn
gericht en onvoldoende burgers en bedrijven aanspreekt.
“duurzaamheid en ict waren de trends van de jaren
negentig, trends met een messiaanse allure – de
eerste zou het milieu, de tweede zou de nederlandse
economie moeten redden. nederland zou een groene
kennismaatschappij worden. niet alleen gloorde
er een nieuw soort industrie, maar ook een nieuw
soort wonen aan de horizon. energiebesparing en
interactief computerplezier zouden doordringen
tot in badkamer en keuken.
was het idee. maar waar worden die woonwijken
van de toekomst nu opgetrokken” “tot 2015 worden
er meer dan een miljoen nieuwe woningen op de
weilanden van nederland neergezet, maar denk
niet dat dat de wijken van de toekomst zijn”, zegt
prof. dr. ir. hugo priemus. deze wijken zijn eenzijdig
(vrijwel alleen maar eengezinshuizen), weinig innovatief
op energiegebied, nauwelijks innovatief op
het gebied van ict (met uitzondering wellicht van
de kenniswijk in geldrop en eindhoven, waar glasvezelkabels
tot in de woningen worden aangebracht)
en worden nog veelal op de klassieke wijze
zonder veel betrokkenheid van de bewoners ontworpen
en gebouwd. hier is geen gebrek aan technologie,
wel een gebrek aan durf om hierin te
investeren, al dan niet met publieke middelen. de
verklaring van rotterdam spreekt van de mogelijkheid
om het energieverbruik met 70% terug te dringen
in 2020, zonder de klassieke bouweisen te verwaarlozen,
maar dat vraagt dan wel extra publieke
middelen. anderen betogen dat wanneer extra
publieke middelen beschikbaar zouden zijn, er efficiënter
geïnvesteerd kan worden in de bestaande
woningvoorraad van 7 miljoen woningen. 62
Stichting Bouwkringloop /
bouwcarrousel
Stichting die zich te doel stelt
bouw en sloopafval te hergebruiken.
Een deel van de herwonnen
materialen wordt gedoneerd
aan ontwikkelingslanden. Ook
wordt er vanuit werkgelegenheidsoogpunt
contact gezocht
met organisaties die belangen
van achtergestelde bevolkingsgroepen
behartigt.
Financiering: Uiteindelijk moet
20
Bouwcarrousel zichzelf bedruipen
www.bouwcarrousel.nl
070 392 2006
40 NATIONALE STRATEGIE VOOR DUURZAME ONTWIKKELING