2819 NSDO NL Cover - Commissie voor de milieueffectrapportage

Als een bescheiden uitspanning als café-restaurant Boschzicht aan de rand van een Drents dorp
met 360 inwoners zich heeft omgevormd tot een steakhouse, dan kun je op je klompen aanvoelen
dat niet alleen de plaatselijke bevolking het etablissement frequenteert. Steakhouses wijzen
doorgaans op stevige stromen toeristen. Die bleven zelden hangen in Echten, een dorp
onder de rook van Hoogeveen met een heuse havezate, Huize Echten. Maar sinds september
2001 is er ook ’t Huus met de Belle (‘het huis met de bel’) schuin tegenover Huize Echten,
midden in het esdorp. ’t Huus met de Belle is de nationale en zeker de Drentse icoon geworden
van wat duurzame plattelandsontwikkeling kan bereiken. Echten is met ’t Huus met de Belle een
halteplaats geworden voor de duizenden toeristen die een van de vele auto-, wandel-, fiets-,
huifkar-, mountainbike- en kunst & natuurroutes volgen die het meer dan achthonderd jaar oude
dorp met ‘kenmerkende Saksische boerderijen’ doorsnijden.
“Er gebeurde hier bijna nooit iets”, zegt Janny Knol terwijl ze aanschuift aan de stamtafel in de
plattelandswinkel gevestigd in de voormalige schaapskooi van ’t Huus. “Het was een dood dorp.
De bermen waren slecht, een fietspad kenden we niet en zelfs in de gemeenteraad waren we
niet vertegenwoordigd.” Meer Echtense dames binnen de vereniging van plattelandsvrouwen
stoorden zich hieraan. Van lieverlee besloten ze met hun vijven in 1994 de vereniging
Dorpsbelangen Echten op te richten. Natuurlijk niet tot vreugde van het hele dorp. Er was al een
vereniging die de kaart- en bingoavonden organiseerde en meer drukte stelde niet iedereen op
prijs. Ze draaiden echter bij toen Dorpsbelangen resultaten leek te boeken. Alle huishoudens
werden lid. En met succes vochten ze de gemeentelijke herindeling aan. Onder geen beding
wilden ze bij Hoogeveen horen. Ze wilden een plattelandsgemeente blijven. Samen met Ruinen,
Ruinerwold, Zuidwolde en De Wijk werd de nieuwe gemeente De Wolden opgericht. De bevolking
had er zin in. Verwaarloosde erven werden opgeknapt, een eerste wandelroute aangelegd.
De daadkracht van de Echtenaren begon buiten de dorpsgrenzen op te vallen. Ze kwamen in
het vizier van STAMM, de Drentse organisatie voor leefbaarheidvraagstukken die juist van de
provincie de opdracht had gekregen om uit te zien naar een plattelandsvernieuwingsproject in
het kader van het Europese programma Leader. Voorwaarde voor de Leaderprojecten is dat de
bevolking zelf de vernieuwing oppakt. Knol belegde samen met STAMM een aantal bijeenkomsten
en al snel werd duidelijk dat de animo groot was en de fantasie zo mogelijk nog groter.
Uiteindelijk werd stichting De Es opgericht met als doel om de economie en recreatie van
Echten, te ontwikkelen, te promoten en te beheren.
Knol: “Het doel was om de mensen die langs Echten kwamen even vast te houden. Want voordat
je het weet ben je het dorp uit. Toen deze boerderij, met een bel in de nok, vrij kwam zijn
daarom we direct in conclaaf gegaan met de eigenaresse mevrouw Moret. Zij bezit vele huizen
en boerderijen in de nabijheid. Vele boeren pachten van haar. Dit huis, met een slecht onderhouden
weilandje, leende zich perfect om de vernieuwing gestalte te geven. Moret werkte mee,
maar stelde wel enkele eisen, zoals de vestiging van een ambachtelijk bedrijf op de deel van de
boerderij.”
in Echten
DE PRAKTIJK VAN ALLEDAG 83