islam%20akaidi

176
İSLAM AKAİDİ
arzuları O'nun yolunda feda edecek kadar O'nu sevmesini ve O'na mutlak itaat
edilmesi gereken otorite olarak kabulünü gerektirir. Allah'ı sevmenin kanıtı,
O'nu yegane mutlak otorite olarak kabul edip O'nun belirli nitelik ve güçlerini
başkalarına atfetmemek ve O'nun hakkını sahte ilah ve rablere vermemektir.
Allah'ın sıfat ve güçlerini başkalarına atfedenler, O'nu sevdiklerini, O'na teslim
olduklarını, sadece O'na itaat ettiklerini iddia edemezler; bilakis bu şekilde O'na
ortak koşmuş, Allah'a endad/denk tutmuş olurlar.
Tarihteki putları ve puta tapanları incelediğimiz zaman, şirk temeline
dayalı putçuluğun, günümüzde geçerli olan şirkten ve putçuluktan pek de farklı
olmadığını görürüz. Mekke'li müşrikler de bir Allah inancına sahipti (Bkz.
Ankebut, 61, 63; Zümer, 3). Fakat, Allah'ın hükmü yerine Mekke site devletinin
parlamentosu Daru'n-Nedve'nin kanun yapmasını ve Ebu Cehil gibi tağutların
kendilerini yönetmelerini istiyorlardı. Yer yer dindar kesilmelerine rağmen,
tevhid'in karşısında durarak şirke sarılıyorlardı.
Günümüzde de kelime-i şehadet getirip namaz kılan, oruç tutan, hacca
giden kimselerin tağutun hükmüne rıza gösterdikleri, tağuta itaat ettikleri,
sadece Allah'a mahsus olan sıfatları başkalarına verdikleri bilinen bir gerçektir.
Yine bu kimselerin Allah'ı bırakıp birtakım armaları, şiarları/sloganları, işaretleri,
bayrakları, heykelleri, gelenek ve görenekleri, bazı kavram ve ideolojileri,
sanatı, sanatçıları, futbolu, sporcuları, gruplarını, parti veya kurumlarını, devlet
adamlarını, liderlerini ... yücelttikleri ve bu sayılan değerler uğruna mallarını,
mülklerini, namuslarını, ahlaklarını payimal ettikleri, böylece de bu değerlere
kulluk ettikleri ortadadır. Sözü edilen bu şahısların, tağutun ortaya koyduğu
nefsani, şeytani ve indi değer yargılarıyla Allah'ın kanunları ve şeriatı çatışacak
olsa, hep Allah'ın şeriatını onların istekleri doğrultusunda yontarak şekil
verdikleri, kısacası putların veya putların arkasına sığınmış olanların emir ve
yasaklarını harfiyyen yerine getirdikleri ve Allah'ın şeriatına tamı tamına zıt olan
sistemleri kabul ederek onların hükümlerini tatbik ettikleri de inkar edilemez.
İşte bunlar, Allah'ın dışında endad edinenlerdir. Bundan daha açık
putçuluk düşünülemez. Putların emir ve direktifleri doğrultusunda hareket
ederek onların yolundan santim bile ayrılmayanlar, Allah'ın kitabına ve
Rasülü'nün sünnetine kulaklarını tıkayarak putların ve onların işbirlikçilerinin
çağrısına kulak verenler, Allah'a endad uyduranların ta kendileridir. (Karş.
Kur'an'da Tevhid, s. 132 vd)
Hz. Adem'den günümüze kadar cahiliyye hayatını yaşayan bütün
toplumlarda, büyük çoğunluğu teşkil eden Allah'a endad uyduran insanlar,
Allah'ın varlığına inanmış kimselerdir. Fakat yaratıcımızı O'nun bildirdiği ölçüler
içerisinde, hükümleri, kanunları, itaat edilmesi gereken emirleri ile tasdik
etmemişler, bu konularda nidler edinmişlerdir. Evet, "Onlara gökleri ve yeri