islam%20akaidi

192
İSLAM AKAİDİ
Doğruyu kabullenmenin ve doğru olmanın biricik yolu, bütün insanların
tek ma'bud olan Allah'a yönelmeleri ve O'na kulluk etmeleridir. İnsanlığın
huzur ve mutluluğu, hakimiyeti hudutsuz, saltanatı ebedi olan Allah'a
yönelmededir. İşte, insanların Allah'a karşı durumu budur. Allah yaratan,
insanlar ise diğer varlıklar gibi yaratılandır. O rabdır. İnsan ise kuldur. Allah'a
kul olmak, insanı kullara kulluktan kurtarır. Allah'a kulluktan kaçınanlar
kendileri gibi kulların kulu olurlar, ya da nefislerinin, arzu ve isteklerinin kulu
durumuna düşerler.
Tarihin çeşitli dönemlerinde olduğu gibi, günümüzde de bir kısım insanlar,
yaratıklardan herhangi birine bütünüyle bağlanarak onun huzurunda öyle
tapınmalar yapıyorlar ki, bütün şuurlarını o tapınmaya bağlayarak ilerisini
göremez oluyorlar. Hak ma'budu ve hakiki ibadeti unutturan, onları şirke
düşüren kötülüğün kaynağı, Allah'tan başka varlıklara tapmak, onların koyduğu
kurallara uyarak onlara ma'bud ve ilah muamelesi yapmaktır. Yeryüzünün her
çeşit putları, haksız ve batıl ma'budları hep bu tür düşünce, davranış ve his
sonucu ortaya çıkmıştır. Fakat şu bir gerçektir ki, bütün mevcudiyetini fanilere,
Allah'tan başka varlıklara ve O'nun dininin dışındaki sistemlere bağlayanlar,
tehlikeye adaydırlar. Sadece Allah'a ibadet edilmelidir. Çünkü ibadet O'nun
hakkıdır. Allah'a ibadet edenlerdir ki, O'ndan başkasından korkmaz ve ümit
etmezler de sadece O'na kul olurlar. Gönüller Allah'tan başkasına bağlandığı
zaman insanlar korku kaynağı ile ümit kaynağını ayrı ayrı görürler. O zaman bir
de bakarsınız ki bir tarafta dilber sevgi ma'budları, diğer tarafta da kahraman
korku ma'budları dizilmiştir. İkisi arasında kalan zavallı insan, bu hal içinde
çırpınır, tapınır ve bunu da bir ibadet sanır. Yaratıklardan hiç biri rab olamaz.
Her şeyin mutlak Rabbı Allah'tır. O'na ibadet edilmelidir. Çünkü ibadet ve
ubudiyet Allah'ın hakkı, insanın da vazifesidir.
Günümüzde birtakım insanların, heva ve heveslerini, her türlü menfaat ve
çıkarlarını kendileri için ilah edindiklerini görmekteyiz. Kur'an, Allah'ın ilahi
dinini bırakarak, değişik arzu, istek ve menfaatlerini, davranışlarının tek
kaynağı yapan ve böylece bunları put mevkiine çıkarıp heva ve hevesinin kölesi
olan insanları, hayret verici bir canlılıkla ortaya koyuyor: "Gördün mü o kimseyi
ki, heva ve hevesini kendisine ilah edinmiş ... " (Casiye, 23) Yani, gerçeği
kabul etmemiş, düşünememiş, keyfi ne isterse onu ma'bud edinmiş, böylece
kendi zevkinin sevdasına düşmüş. Çünkü heva ve diğer nefsi duygular, gözü
kör, kulağı sağır ederek kalbi hissiz bırakır. Bu duruma düşen kişi, alim de olsa
ilmine rağmen gerçeği duyamaz olur.
Kur'an'm, bu canlı tasviri karşısında, artık her insan, neye ibadet ettiğini
ve kimin kuıu olduğunu kendisi anlayabilir ve anlamalıdır. Şunu unutmamalıdır
ki, gerçek kulluk, her türlü batıl din ve ma'budlardan kaçınıp sadece Allah'a