islam%20akaidi

257
İSLAM AKAİDİ
başlandı. Bazı cami, medrese ve vakfiyeler de Cumhuriyetin ilk yıllarında torpilli
bazı azınlıklara satıldı. 15 Kasım 1935 tarihinde çıkarılan bir kanunla eskiden
cami olarak kullanılan kiliseler, tekrar kiliseye çevrildi. Bunun yanında, 3 Şubat
1932'de "ezan"ın Türkçeleştirilmesi kanunlaştırılarak Arapça aslıyla okunması
yasaklandı.
Diyanetin kuruluş amacı, tamamıyla devletin hizmetinde olan, devletin
istediği şekilde bir din oluşturma için kurulmuş bir teşkilat olmasıdır. Devlet,
kendi içerisinde kendi aleyhine oluşacak bir güç olgusuna şiddetle karşı
olduğundan, din ile devletin birbirinden tamamen ayrı olduğu söylenmeye
başlandı. Aynı zamanda dine ve vicdana saygılı olduklarını söylemeyi de ihmal
etmediler. Yetkili ve etkili güçler, halkın tepkisini çekmemek için dinsiz
olmadıklarını söylediler. Bunun için de dini kontrol altına alan bir teşkilat
kurmaları gerekiyordu.
Resmi ideolojinin kontrolünde ve onun prensiplerine göre çalışan her
kurum, bağlı olduğu devletin değerlerine hizmet etmek zorundadır. Bu
anlamda müslümanların Diyanet'ten bir beklentileri olamaz. Çünkü böylesi bir
kuruluştan beklenti içinde olmak abesle uğraşmak olur. Aksine, bu kurum hem
İslam'ın anlaşılmasına, hem de müslümanların ciddi çalışmalarına engel teşkil
etmektedir. Bu kurumun kitleler üzerindeki tesiri düşünülürse bu sözümüz
daha iyi anlaşılır. Cahil insanlar Diyanet'i, Dini muhafaza eden kurum olarak
gördüklerinden farklı kurum ve kuruluşlara şüpheyle bakmaktadırlar. Diyanet,
bütün camileri kendi kontrolünde tuttuğundan, dolayısıyla bu yerlere devletin
hakim olmasından ötürü, zaman zaman resmiyete uygun yapılmayan bazı
icraatlar, hutbe ve vaaz veren yetkililer hakkında hemen soruşturma açılıp
cezalandırılmaktadır. Hutbelerin kalitesi; çiçeklerden, böceklerden, veremden,
ormandan bahsetmekle ölçülmekte. Hatta bazen verginin faydalarından,
kalkınmak için verginin kutsallığından bahsedilmektedir. Çünkü Diyanette, her
şeyin Allah için yapılmasından önce, her şeyin devlet için yapılması önceliklidir.
Tabii bu kurumun içinde yine de insaflı ve samimi insanların, dinini
devlete/maaşa/az bir bedele satmayan müslümanların bulunduğu da bir
gerçek. Fakat kargaların sesleri/gürültüleri bülbülleri bastırmaktadır.
Diyanet teşkilatında çalışanların büyük çoğunluğu Diyanet'in esaslarına
uygun bir kafa yapısına sahip olduklarından, kendilerine dikte ettirilen devlet
dinini anlatmaktan (bazı istisnalar hariç) herhangi bir rahatsızlık
duymamaktalar. Ancak, zaman zaman hasbel-kader oralarda şu veya bu
sebeple görev almış tevhid eri müslümanlar bulunabilmektedir. Bunlar da