islam%20akaidi

24
İSLAM AKAİDİ
Peygamberimiz'e peygamberlik görevi verileceği dönemde Mekke'de Hz.
İbrahim'in şeriatı üzerine yaşayış sürdürdüklerini iddia eden Hanif dini
taraftarları vardı. Bunlar, putlara tapmaktan vazgeçerek Hz. İbrahim'in dinine
girmişlerdi. Bunlar, Allah'ı birliyor ve kavimlerinin putları adına kestikleri
kurbanları yemiyorlardı. Panayırlarda tevhidin hakikatı ile ilgili nutuklar
söylüyorlar, putların batıllığına dair deliller getiriyorlar ve onlara tapmamayı
öğütlüyorlardı.
Ne var ki, Hanif dininden olduğunu iddia eden bu kimselerin savundukları
düşünce, sadece zihinde taşınan, salt fikir ve kuramsal inanış ve anlayış
olmaktan öteye gitmiyordu. O yüzden müşrik Mekke toplumunda en ufak fikri
ve pratik bir etkinlikleri yoktu. O putperest toplumda ortaya koydukları fikirleri,
sadece nazari inanç biçimiydi. Bunun için de bu kimseler, şirk temeline dayalı o
cahili toplumda müşrik putperestlerle aynı ortamda, birbirleriyle fiili olarak
çatışmadan yaşıyorlar ve bu konumları kendilerini fazla rahatsız etmiyordu.
Kokuşmuş bu küfri toplum düzeninin geleneği, göreneği, örf ve adetlerinin
pratik olarak içindeydiler. Bu yüzden, pratik yaşamdan uzak bulunan ve sadece
nazariye olmaktan öteye gitmeyen tevhid akidesine bağlı olmaları, onları o
haysiyetsiz yaşayış tarzından, cahili ortamdan ve kokuşmuş zulüm tasallutu
altında zelil bir hayat sürdürmekten uzaklaştırmıyordu.
İslami davetin en önemli ve temel maddesi, tevhidin ispatı ve şirkin reddi
olduğu için, cahili Mekke atmosferinde, yerleşik şirk düzeni içerisinde gündeme
gelen tevhid akidesi, özel bir yaşam biçimini göstererek, inkılapçı bir kimlikle
işe başladı. İslam'ın siyasi, iktisadi ve sosyal bir sistemin ve hayatın bütün
alanlarına hükmeden bir nizamın adı olduğu net bir şekilde ilan edildi. Şirkin
her çeşidinin çürütüldüğü deliller ileri sürüldü ve gayet özlü bir şekilde insanlar
tevhide davet edildi. Tevhid fikri anlatılırken, sadece zihinsel olarak Allah'ın var
oluşu değil; O'nun tek oluşunun anlamı ve bu akideye olan ihtiyaç da anlatıldı.
İşte Rasulullah (s.a.v.)'in kavmine sunduğu tevhid anlayışı ile Hanifler'in
savundukları tevhid fikri arasındaki temel fark bu noktada odaklaşıyor: Bir
yanda hayatın bütün alanlarına hükmeden, hem zihinsel, fikirsel, ve hem de
pratiğe yansıyan bir akide; diğer yanda sadece zihinde yer eden, sadece kalpte
yer tutan ve pratiğe indirgenemeyen, hayata geçirilemeyen bir inanç ...
Peygamberimiz, risalet ile görevlendirildikten sonra yaptığı ilk iş, inanç ve
amele dayanan, teorisi ve pratiği olan gerçek tevhid anlayışını yerleştirmek
olduğu için Mekke'nin egemen güçleri, idareyi ellerinde tutan müstekbirler,
kendisine karşı savaş başlattılar. Savunduğu bu saf akide, Peygamberimiz'i
kafirlerle karşı karşıya getirdi. Kafirler, kendisine has, özel bir yaşam biçimi
sunan bu akidenin, kendi cahili sistemleriyle asla uzlaşmaya girmeyeceğini,
yeryüzünde tağuti rejimlerle sürekli ve amansız bir mücadele içerisinde