islam%20akaidi

46
İSLAM AKAİDİ
inanmak için, müşrikler inançlarını düzeltmek için çağrılmaz ona. Mü'minler de
ona çağrılır ve onlara sık sık hatırlatılır. Kalplerinde canlı ve sabit kalması,
hayatlarında etkili olması, gereklerini ihmal etmemeleri için "Ey iman edenler,
İman edin!" diye uyarılır. Kur'an, insanın hayat programını çizen bir kitap
olduğu için tevhide karşı bu önemi ve titizliği gösterir. Allah, tek yaratıcı,
yegane hakim ve yönetici, rızık verici... olduğundan yalnız O'na ibadet edilmeli,
başkası O'na ortak koşulmamalıdır: Bu, Allah'ın kulları üzerindeki en büyük
hakkıdır. Allah, kullarının ibadetine muhtaç değildir, ama insan muhtaçtır ve
her an mutlaka ibadet halindedir; ya Allah’a veya Allah'ın dışındakilere. insan,
imanla küfür arasında, sahte ilahlarla gerçek ilah arasında bir tercih yapmalıdır.
Ademoğlu, hem Allah’a hem de şeytana kul olarak yaşayamaz (Bkz. Ahzab,
44). "Tağuta kulluk/ibadet etmekten kaçınan ve tam gönülle Allah’a
yönelenlere müjdeler! Dinleyip de sözün en güzeline tabi olan kullarımı
müjdele!" (Zümer, 17-18) Bunun için insan daima "La ilahe illallah"a muhtaçtır.
Bütün peygamberler, kavimlerine bu sözü tebliğ ediyor, "yalnız Allah’a
kulluk edin, O'ndan başka ilahınız yoktur" diyerek insanları tevhide davet
ediyorlardı. Peygamberimiz (s.a.s.) de kavmini bu esasa çağırıyordu. Amcası
Ebu Talib'e "Onu söyle, onunla Allah'ın yanında sana şefaatçı olmam için bir
cümle: La ilahe illallah... " diyordu. Cahili tavır, eski peygamberlerin
kavimlerinden itibaren bu cümleyi kabullenmiyor, bu daveti reddediyordu.
Niçin? Sadece bir cümle için mi, yoksa o cümlenin anlam ve gerekleri için mi?
Çağrıldıkları hayatla, yaşadıkları hayat arasında bir uçurum vardı.
Davete karşı çıkışlarının çeşitli şekilleri ve çeşitli sebepleri vardı: Vahy
olayını, yeniden dirilmeyi, hesap ve cezayı yalanlıyorlardı. İlahın tek bir ilah
olmasını, babalarının yolundan ayrılmayı, Kitaba uymayı, Allah'ın hududunu
kabul etmiyorlardı. Bir de ahlaki çıkmazları vardı: içki, kumar, zina, zulüm...
Ama bunların temeli itikad ve itaat idi; inanç, düşünce, helal ve haram ve
ahlakı içeren kapsamıyla Allah'tan bir din kabulünü benimsemedikleri gibi böyle
bir dinin bağlayıcılığını da kabul etmiyorlardı.
Kur'an'ın önemle vurguladığı, bütün sorunları içeren iki baş sorun vardı:
ibadetin tek olan Allah’a yapılması ve helal-haramda Allah'ın indirdiğine
uyulması. Şirk, inançta Allah'tan başka ilahların varlığına inanma, amelde ve
ibadette Allah'tan başkasına yönelme ve Allah'tan başkasının Allah'a rağmen
hüküm koyması, helal haram tayin etmesidir. işte bunun için müşrik Araplar,
kelime-i tevhidi kabul etmediler, onu söylemeye yanaşmadılar. Yığınlar,
tutucudur; alıştıkları çok sayıdaki ilahları, atalarının yolunu bırakmayı kolay
kabullenmezler. Elleriyle tutabildikleri, duyu organlarıyla algıladıkları eşyaya
bağlıdırlar. Mele' (ileri gelenler, müstekbirler, tağutlar) ise, onların ilahlara
bağlılığı gerçekçi değil; sahtedir, şekildir. Mevcut sahte ilahları savunmaları,