islam%20akaidi

242
İSLAM AKAİDİ
25, 46; Ahmed bin Hanbel, 2/47, 83, 133, 150, 159, 171). Buna rağmen
insanlar bu kaynağı devamlı bulandırmaya çalışmış ve O'nun adına zaman
zaman hadis uydurulmuştur. İslam toplumunun içinde bulunan münafıklar,
İslam kisvesi altında müslümanların kafasına şüpheler sokmaya çalışmış;
bunun yanında hadis uydurma cür'et ve cesaretinde bulunamayanlar da
kanaatleri doğrultusunda hikaye, kıssa ve menkıbeler uydurarak kafalarına
göre bir İslam şekillendirmeye çalışmışlardır.
Hikayecilerin İslam tarihinde yaygın bir yeri vardır. Hz. Ali, bu kıssacıları
camiden kovmuş, onların bu yolla din kaynağını bulandırmasına izin vermemiş,
ama ondan sonra yine bu olay devam ede gelmiştir. Felsefecilerin,
Kelamcıların, tasavvufçuların kaynağa soktukları yanlışlar, halkın hikaye ve
hurafelere düşkünlüğü, İslam'a vahiyden ayrı bir kimlik ortaya çıkardı. Her ne
kadar, ana kaynakları bulandırmadan, dini eksiltme ve ona ilavelerde bulunma
gibi cinayetleri işlemeden, sahih din anlayışı; her asırda az veya çok insan
tarafından takip edilse de, genel halkın çoğunluğu vahyi yanlış anlamış
insanlardı. (Abdurrahman Çobanoğlu, İslam'ın Anlaşılmasının Önündeki
Engeller, s. 47-52 ) Bu konuda suçun büyüğü, halktan daha çok, onlara yanlış
dini öğreten, ya da halkın yanlışlarını düzeltmeye çalışmayan etkili ve
yetkililerde, şeyh, başkan, ağabey, hoca ve tebliğcilerdedir.
"Onlara, 'Allah'ın indirdiğine uyun' denildiğinde, 'hayır, biz atalarımızı
üzerinde bulduğumuz yola uyarız' derler. Ya ataları bir şey düşünmeyen, doğru
yolu bulamayan kimseler olsa da mı?" (2/Bakara, 170). Bizim dinimiz,
acezelerin, meczupların dini değildir. Geleceği beklerken bu gününü unutanlar
da bize yabancıdır. Atalarının dinleri, yaptıkları ile öğünmekle yetinenler de.
Çünkü peygamber oğlu olmak bile kurtuluş için yeterli değildir. Dinimiz,
geçmişin sanıkları ve tanıkları kaybolmuş davalarının kavgasından da ibaret
değildir. Din, Allah'ın, Peygamberi vasıtasıyla bize bildirdiği, eksiği ve fazlası
olmayan Kitapta yazılı olandır; Peygamber'in bize tebliğ ettiğinden ibarettir. Hz.
Peygamber ve O'nun dostları, bize bu dinin pratiklerini göstermişler ve O'nun
sahih sünneti tevarus edilerek bize ulaşmıştır.
Toplumların cahiliyye dönemlerinden kalma gelenekleri dinimizin bir parçası
değildir. Kuşkusuz onların, tevhide/vahdaniyete karşı olmayanlarını koruyabilir
ve geliştirebiliriz. Ancak, kendi atalarımızdan, ırkımızın ve halkımızın
geleneklerinden gelen her özellik dinimizin bir parçasını oluşturmayacaktır.
Atalarımızın yaşadıkları zaman, mekan ve şartlar farklıdır. Geçmiş zamanı
tekrar etmek mümkün değildir. Biz bu gün Kur'an'ı, burada ve bu şartlarda