islam%20akaidi

98
İSLAM AKAİDİ
kabullenmezler. Elleriyle tutabildikleri, duyu organlarıyla algıladıkları eşyaya
bağlıdırlar. Mele' (ileri gelenler, müstekbirler, tağutlar) ise, onların ilahlara
bağlılığı gerçekçi değil; sahtedir, şekildir. Mevcut sahte ilahları savunmaları,
onların adıyla halk kitlesini sömürmelerinden kaynaklanır. Bu zalimlere göre,
gerçek sorun hakimiyet sorunudur. Onlar mı, yoksa şeriatının uygulanması
yoluyla Allah mı? Bütün cahiyyelerdeki müstekbirleri tevhid çağrısıyla savaşa
iten gerçek sorun budur. Hakları olmayan egemenliğin ve otoritenin ellerinden
çıkıp sömürünün ortadan kalkması onların işine gelmez. Halbuki otorite,
hüküm; tek yaratıcı, rızık verici ... Allah’a aittir. " ... Dikkat edin, yaratmak da
emretmek/hükmetmek de O'na mahsustur. Alemlerin Rabbı Allah ne yücedir"
(7/A'raf,54) " ... Hüküm sadece Allah'a aittir." (l2/Yusuf, 40) "Hiç yaratan,
yaratmayan gibi midir? Hiç düşünmüyor musunuz?" (l6/Nahl, 17) "Allah'tan
başka size gökten ve yerden rızık verecek bir yaratıcı var mı? O'ndan başka
ilah yoktur. O halde, nasıl oluyor da (tevhidden) çevriliyorsunuz (imanı
istemeyip küfre dönüyorsunuz)?" (35/Fatır, 3)
Buna rağmen, toplumun üst tabakası açık veya gizli diktatörlükle yığınlar
üzerindeki otoriteleri neticesinde hevalarına, süflı arzu ve heveslerine hizmeti
kaybetmek istemezler. Aslan payının ellerinden çıkmasına tepkiyi arkasına
gizlendikleri, aslında kendilerinin de inanmadığı sahte putların gölgesine
sığınarak, güya onlar adına sürdürürler. Yönetimi ve rantı elinde
bulunduranlar, bundan dolayı, koltuklarına alternatiflerden, makamlarına aday
olanlardan daha çok, tevhid çağrısından çekinirler. Bütün güçlerini tevhidle
savaşa hazırlarlar. Yığınları kandırır, korkutur, tevhidi savunanları karalar,
onlara komplo kurar ve halkı onlara karşı kışkırtırlar. "Firavun dedi ki: 'Bırakın,
Musa'yı öldüreyim de, o Rabbine dua etsin, yalvarsın (bakalım O Musa 'yı
kurtaracak mı?) Çünkü ben, onun dininizi değiştireceğinden, yahut yeryüzünde
bir fesat/bozgunculuk çıkaracağından korkuyorum." (40/Mü'min, 26; Ve yine
bkz. lO/Yunus, 75¬-78; 43/Zuhruf, 54).
Mekke'deki olay da aynıydı. Mele', Kureyş'ti orada. Düşmanlık ve savaş,
onlarla Rasülullah arasında değil; onlarla davet, tevhid arasındaydı. Kendilerine
karışmayacak "el-emin" Muhammed (s.a.s.)'den şikayetçi değillerdi. Onun için,
davetten vazgeçmesi halinde mal, mülk, dünya varlığı, hatta yöneticilik teklif
ve takdim ediliyordu. Davetle düşmanlık, ister istemez onlarla davetin
temsilcisi arasında bir savaşa dönüşüyordu. Putlar yalnız değildi rablık
anlayışında. Şirk de tek çeşit değildi: Kabile, tapınılan bir rabdı, baba ve
dedelerin örfü, kamuoyu tapınılan bir rabdı. Kureyş ve diğer büyük kabileler,
Araplara dediğini yaptıran ve dilediğini haram yapan rablardı.
Ve bazıları iman etti; Örnek nesil, sahabe denilen altın nesil. La ilahe
illallah nasıl yer ediyordu onların hayatında? Ondan ne anlıyorlardı? Sadece