Jacek Kajtoch.

1
2
3
Ks. Emil Drobny: „List ks. N. Bonczyka do ks. A. B. Weltzla". „Zaranie
Śląskie" 1937, z. 4. Kolejne cytaty pochodzą z tego samego źródła.
Nazwisko autora „Starego kościoła miechowskiego" zostało przekazane
w następujących formach: Boncyk, Bonczyk, Bontzek. Idąc za Emilem
Szramkiem przyjmujemy pisownię: Bonczyk. Argumentem decydującym
jest tutaj metryka Norberta, w której ojciec figuruje jako Wa- \
lenty Bonczyk, oraz gwarowa forma w „Starym kościele miechowskim": O
Boncyk. W niektórych cytatach dla wierności wobec oryginału zachowujemy
formę Bontzek, niemiecką, którą w latach późniejszych poeta \
także się posługiwał. Odrzucamy jako nieprawidłową pisownię Bonczyk
i Bączyk. Zob. Emil Szramek: „Ks. Norbert Bonczyk. Studium biogra^^^
ficzne". Katowice 1939, s. 12—13.
Wilhelm Wolff: „Wybór pism o Śląsku", Książka i Wiedza 1954, s. 230,
234.
Witold Nawrocki: „Działalność oświatowa i literacka Juliusza Ligonia".
4
Katowice 1962, s. 25.
Leniarz — linia, linijka szkolna.
5
Już po śmierci poety gazety niemieckie, zamieszczając nekrologi, wspominały
jedynie o utworach niemieckich i łacińskich, pomijając całkowitym
milczeniem o wiele przecież ważniejszą pod względem ilości
i wartości twórczość polską. (Por. Emil Szramek: jw., s. 70.) Fałszerstwa,
jakim poddawano życie i dzieło Bonczyka, przebrały wszelką miarę
w latach poprzedzających wybuch II wojny światowej. Wtedy właśnie
Inge Bunge v. Steinaecker pisała o poecie: „należy on bezsprzecznie
swoją osobowością i ze swoimi dziełami do kręgu niemieckiej kultury.
Swoje główne dzieła pisał w mowie potocznej, znanej jego górnośląskiej
ludności rodzimej, aby przez to zbliżyć ludowi swoje myśli i tym bardziej
móc wpłynąć na szeroką masę" (cyt. za: Franciszek-Antoni Marek:
„Ks. Norbert Bonczyk [!]. Poeta i patriota". Opole 1957, s. 135.)
„Pamiętnik Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego przy uniwersytecie
7
wrocławskim", Wrocław 1886, s. 47, 74. Przy charakterystyce działalności
. wykorzystano ponadto rozprawę Tadeusza Mikulskiego: „Towarzystwo
Literacko-Słowiańskie we Wrocławiu (1836—1886)" w tomie „Temat
Wrocław". Ossolineum 1961. , '
6