Jacek Kajtoch.

Okazują się teraz zrozumiałe przyczyny nieprzychylnego przyjęcia
poezji Bonczyka przez konfratrów. Nie mogli oni znieść
takiej szczerości uczuć poety-księdza, prawdy wewnętrznego dramatu,
odsłonięcia kryzysu powołania duchownego, ukochania urody
życia. Nie mogli wybaczyć Bonczykowi laickości i racjonalizmu
jego poezji. Nie mieli podstaw do kwestionowania katolickiego
charakteru tej poezji. Niemnie] Bonczyk nie miał wiele wspólnego,
przynajmniej w najlepszych lirykach, z religijnością łatwą,
zakrystialną. Jego dążenie do pokazania człowieka w ostatnim
kręgu ziemskiego piekła, do którego doprowadza nieokiełznana
namiętność, brak lęku przed odsłonięciem tajemnych pasji, „kłębowiska
żmij"-, zbliża go.—^ nie należy rozumieć tego literalnie —•
do postawy nowszych pisarzy katolickich, wyznających katolicyzm
doktrynalnie pogłębiony, odważnie-ukazujących trudne strony
ludzkiej egzystencji. : r :; /:• :
-Należy protestować przeciwko traktowaniu poezji miłosnej
Bonczykä wyłącznie jako intymnego diariusza' przeżyć. Rzucono
już myśl, że-tak „Chwasty z własnej zagrody", jak i „Gudrun-
-Lieder" były pisane post factum, stanowią rekonstrukcję-dziejów
miłości:. Dowodzi tego przekonująco podkreślana tutaj dbałość
o celową kompozycję całego tomu i poszczególnych cyklów. Bonczyk
na kanwie autobiograficznej chciał, podjąć temat ogólny,
kryzysu wewnętrznego, jaki przychodzi w pierwszych latach,pracy
duszpasterskiej. Był jednym z pierwszych, którzy ten problem
podjęli. Rozwiązał go na miarę swego talentu, jednakże w sposób
zadowalający. Bonczyk-epik przesłonił w opinii potomnych Bonczyka-liryka.
Nie wydaje się to uzasadnione. W poezji lirycznej,
głównie, w „Gudrun-Lieder", okazuje się pisarz niemniej interesujący.