Jacek Kajtoch.

Z drzew niektóre nie wstrzyma, co Bóg na nie włożył,
Gnie, łamie się i stęknie, aż się las zatrwożył:
Echo, głosząc zgon, smutno od drzew do drzew lata,
Bracia, skłoniwszy głowy, opłakują brata".
[IV, 355—366, 371—384]
Albo opis ciszy nocnej, świadczący o dużym wyczuleniu autora
aa niuanse akustyczne, nasycony realiami wiejskimi:
„Cisza cicha, cichuśka, cichuteńka wszędzie —
Jeszcze jej nie przerywa ani kur na grzędzie,
Ani Murcek Adamców, bohater w szczekaniu,
Karwiaków Stopa, z klocem jeszcze po smykaniu
Całodniowym ciężaru, nogi jako pręty
Wyciągnąwszy od siebie, leży jak zarżnięty".
(V, 13—18)
Czy też rozwinięte, epickie porównanie. Wartościowe jest, że
i eden z jego członów został rozwinięty w samodzielny obraz pra-
:y górnika. Bardzo zwięzły, realistyczny, dosadny. Zapewne naeży
on do pierwszych w XIX wieku prób wprowadzenia do
x>ezji pracy górniczej:
„Jak górnik, gdy w podziemnej skale
Natrafił gniazdo kruszca, widzi skarby, ale
Zazdrosnym otoczone kamieniem: obmaca,
Z której strony skuteczną będzie świdra praca;
Już zawiertał proch w same wnętrzności opoki,
Już wsunął źdźbło zdradzieckie w skał otwór głęboki,
Już zatlił źdźbło, już słucha: tu gruch, grzmot, błyskanie,
Dym, kamieni grad, stempli i okap łamanie,
Potem cisza — a kamień, dotąd nie zachwiany,
Leży u stóp górnika już poćwiartowany [...]
(VI, 129—138) 38
II
V połowie maja 1886 roku Norbert Bonczyk otrzymał pierwsze
gzemplarze kolejnego poematu: „Góra Chełmska". Rzecz została
wydrukowana we W T rocławiu w oficynie „Śląskiej Gazety Lu-