Jacek Kajtoch.

Daj, ażebym przeciwko wrogowi
Był uzbrojony
Gdy niebezpieczeństwo będzie grozić sercu
Matko — stój przy mnie
0 Maria, chroń mnie
Zagubionego syna
Aż kiedyś wielbiąc Ciebie
Przy Twym uklęknę tronie.
Panie sztygar, melduję się.
„Biesiada Literacka" 1879 z dnia 2 (14) marca i 9 (21) marca.
List ten opublikował Emil Szramek w „Rocznikach Towarzystwa Przyjaciół
Nauk na Śląsku", II, Katowice 1930, s. 16. Oryginał po łacinie.
Młody Bonczyk w ten sposób opowiadał Draszczykowi o swoich przygodach
w pałacu: Ojciec wysłał go, aby podziękował za pomoc, jaką
Winklerowie okazali rodzinie podczas głodu i tyfusu w 1847 roku.
„Nie zastałem pana;
Zawiedziono mnie w górę; tam jejmość ubrana
Z córeczką swą Waleską przy śniadaniu siedzi
1 me kroki niezgrabne okiem matki śledzi.
Nic nie mówiąc, porwałem jej rękę z kołaczem
I całuję porządnie, na połowę z płaczem;
Szarpnąłem i panienkę, całuję i stoję.
Snać dobrzem się popisał; śmiały się oboje,
Pani mówi: czyjżeś to, a ja zaś: Boncyków!
Nasi wielce dziękują za przesłanie leków
I za obiad! Tu ona: czy wam smakowało
Owszem, łaskawa jejmość, ale było mało;
Ojciec z kretesem zjedli mięso, zgryźli kości,
Mówiąc: dzieci, tak trzeba, bo to od jejmości!
Tu znów śmiech! Pani mówi: któryż ci rok idzie
Ja mówię: jedenasty. Niech tu ojciec przyjdzie,
Jak zdrów będzie, a teraz nie spadnij ze schodu,
Pozdrów ojca, a powiedz, niech mi pośle miodu!
[•-.]
I cóż miły Draszczyku, czy byłem we dworze
Był! •—• rzekł — o tobie jeszcze dziś tam mowa może!
(II, 385—409)
Przygodę ze ślaczkiem (tj. potrzaskiem na ptaki) opisał znowu następująco:
„Leśne oczy młodego Wypiera z daleka
Postrzegły, że zawarty ślaczek na nich czeka.
Podskoczył, zdjął, ostrożnie poziera przez szpary,
Czy wrodarka w więzieniu, czy jaki drozd stary,
A ślaczek dosyć ciężki! Stawia go na ziemi,
Nakrył kańką i mruga oczami chytrymi,-