Jacek Kajtoch.

poezji niemieckiej osiemnastego i dziewiętnastego wieku. Obecność
Grüna wskazuje na jeszcze jeden, wcale ważny, tej .atmosfery
składnik: wolnościową poezję romantyczną. Grün mianowicie
należał do kręgu poetów niemieckich, którzy — jak najbardziej
z nich znany August von Platen — popierali walkę
Polaków o wolność w 1830 roku. Polska była dla nich przykładem
w walce przeciw despotyzmowi, umiłowania wolności i nienawiści
do tyranii. Grün w swoich poezjach dawał upust rozczarowaniu
do rzeczywistości niemieckiej po wojnach napoleońskich
i niechęci do reakcyjnych rządów; liberał, mężnie walczył przeciwko
systemowi Metternicha. Bonczyk co prawda nie przetłumaczył
jego najlepszych utworów, poprzestał na „Pieśni o rzekach
germańskich", mniej znaczącym liryku. Nie wolno jednak
z tego wyciągać żadnych wniosków niechętnych. Wolno sądzić,
że właśnie obecność nut przyjaznych dla Polski w poezji Grüna
zjednała Bonczyka. W każdym razie -—• to jest najistotniejsze —
w lekturze poetyckiej młodego pisarza nie zabrakło autorów, którzy
budzili szacunek dla walki o wolność i nienawiść do krzywdzicieli.
29
III
Sam Bonczyk ujawnił trop, który prowadzi do właściwego zrozumienia
jego liryki erotycznej. Pisał o „Gudrun-Lieder" do
ks. Weltzla: „»Epilogus galeatus« podaje historię powstania tych
wierszy". Mowa była o utworze, który zamyka tom „Eines alten
Studenten Ferien-Geklimper". Z budzącą szacunek szczerością
odkrył w nim pisarz autobiograficzne źródła swej twórczości,
ujawnił cierpienia wewnętrzne, które stały się punktem wyjścia
jego pisarstwa.
„Nimst Du's nun in deine Schur
Kritikus, so wisse nur:
Tief in meiner Brust Klausur
Steckt' dies Zeug, mir zur Tortur.
„Fort mit dieser Unnatur!"
Dacht' ich, schreib's nicht zur Zensur.
Nein, allein zu Deiner Kur
Ohne Schliff und Politur". 30